Antoni Cierplikowski ,,Król fryzjerów i fryzjer królów” znany wszystkim jako Monsieur Antone.
Antoni Cierplikowski jeden z najsłynniejszych fryzjerów w historii. Antoni urodził się 24 grudnia 1884 roku w Sieradzu. Pochodził z biednej rodziny, ojciec jego był szewcem, a mama krawcowa. Został wychowany w Sieradzu z czwórką starszego rodzeństwa: Rafała, Józefa, Władysława oraz młodszego brata Hieronima. Antoni od zawsze chętniej przebywał w męskim towarzystwie, a kobiety mało go interesowały. Rodzice chcieli uniknąć plotek na ten temat i posłali syna do Łodzi do bezdzietnych kuzynów-państwa Lewandowskich. Pan Lewandowski, wujek Antoniego był fryzjerem i prowadził swój własny salon fryzjerski. Wujek dość często nadużywał alkoholu, Antoni wtedy zastępował wujka, przy okazji samodzielnie ucząc się fryzjerstwa. Już w wieku 17 lat Antoni postanowił wyprowadzić się do stolicy mody Paryża. W tej decyzji zapewne pomogły zadowolone klientki, które wróżyły mu światową karierę. W Paryżu zakochał się od pierwszego wejrzenia: „Miałem dziwne wrażenie bycia w domu. Ludzie z różnych zakątków świata odczuwali to samo, kiedy tylko przybyli do Paryża” „Na szczycie tego wzgórza, pod Sacre-Coeur, postawiłem mój bagaż na ziemi i usiadłem. Tam po raz pierwszy spojrzałem w dół na Paryż, czarujące niebiesko srebrne miasto, które kocham bardziej niż jakiekolwiek inne miejsce na świecie”. Antoni do stolicy Francji przybył z dwoma adresami, pod które miał się udać. Niestety pod tymi adresami nie zastał tego, czego szukał. Postanowił sam poszukać pracy i znalazł ją u Monsieur Decoux, cenionego fryzjera, który specjalizował się w robieniu peruk i tresek. Praca ta była trudny okresem 3 lat dla Antoniego, oprócz ciężkiej pracy uczącej zawodu jeszcze uczył się języka francuskiego. Szybko zyskał uznanie w 1903 roku zakład Decoux, poprosił Antoniego o pomoc w czesaniu klientek podczas popularnego święta katarzynek-na cześć patronki niezamężnych kobiet. Klientki zachwycone czesaniem powracały z prośbą, aby to On je czesał. Dzięki uznaniu klientek zyskał pewność siebie i zaczął przekonywać klientki do częstszego mycia włosów, a szczególnie do mycia włosów za każdym razem przed czesaniem u fryzjera. Wyjaśnię, że w tamtych czasach kobiety bardzo rzadko myły włosy. Była to wtedy intymna pielęgnacja, zawsze wykonywana samodzielnie w domu.
Pracując w salonie Decoux Anoint, poznał trzy lata młodszą manicurzystkę Marie-Louise-Berthe Astier. Do której szybko się zbliżył. Marie była dla niego bardzo ciepła i opiekuńcza, dawała mu poczucie bezpieczeństwa, co podobało się Antoniemu. A Marie podobało się to w Antonim, że jest wyjątkowy i inny niż pozostali mężczyźni, szanowała jego miłość do urody, mody u sztuki oraz uwielbiała wysłuchiwać jego marzeń:„Marie-Berthe miała najważniejszą dla mnie kobiecą cechę. Umiała być przy mnie w ciszy. Wyjaśniałem jej moje poglądy na życie, piękno, filozofię. A ona mi się nie sprzeciwiała i cierpliwie pozwalała mi się wygadać”. Po jakimś czasie razem przenieśli się do Deauville i zaczęli pracować nieopodal sławnego na całym świecie Hotelu Normandy. Dzięki tej pracy Antoine wśród swoich klientek miał arystokratki i aktorki. To w tym salonie spotkał wielkie aktorki np. Sarah Bernhradt, Rejane.
W 1905 Antoni razem z Marie wyjechał do Londynu. Choć miasto to nie przypadło Antoniemu do gustu, to postanowił pomieszkać tu dłużej, aby nauczyć się języka angielskiego. Związek z Marie był coraz poważniejszy i Marie liczyła na większe zaangażowanie ze strony Antoniego. Tym bardziej że zaszłą w ciąże. Antoni niestety oszukał Marie, gdyż był gejem i nie umiał zakochać się w kobiecie. Ale pomimo swojej orientacji poślubił Marie 24 stycznia 1909 roku w Hampton. Jeszcze tego samego roku 27 kwietnia urodził się Jack-George-Antoine Cierplikowski. Niestety syn żył tylko miesiąc, zmarł kilka dni po chrzcie. Załamany Antoni wraz z żoną powrócił końcem roku 1909 do ukochanego Paryża, gdzie zamieszkali przy rue Rodier 25 na Montmartre. Oboje oddali się mocno pracy, aby nie myśleć o tragicznym wydarzeniu. W mieszkaniu założyli telefon, aby Antoni mógł odbierać telefony od klientek. W tamtych czasach wizyty domowe były bardzo popularne i cieszyły się dużym źródłem dochodu. Założyli w mieszkaniu telefon po to, aby Antoine mógł odbierać telefoniczne zgłoszenia od swoich klientek.
Antoni największą sławę uzyskał w 1912 roku, gdy wykreował nową fryzurę a la garcone-chłopczycę. Po raz pierwszy ściął długie włosy aktorce Eve Lavalliereę, która dzięki nowej fryzurze bardzo odmłodniała. Po tym przełomie największe osobowości ze świata mody stały się klientkami Antoniego. Nawet Coco Chanel była jego klientką. Dzięki sławie Antoni zarobił pieniądze, na otwarcie wymarzonego własnego salonu przy rue Cambon 5, była to luksusowa dzielnica pobliżu eleganckich hoteli Ritz i Crillone, blisko prestiżowego placu Vendome. Na tej samej ulicy swój pierwszy butik otwierała Coco Chanel. Po otworzeniu swojego salonu Antoni zaczął ogromną karierę, zarządzaną przez Marie-Berthe. Antoni sam mówił, że bez niej nie zbudowałby takiego imperium fryzjersko-kosmetycznego.
Salon Państwa Cierplikowskich wyróżniał się oryginalnością. Innowacyjny pomysł, według którego kobieta w jednym miejscu miała: uczesanie, masaż, manicure, zabiegi na twarz, a nawet zakupić specjalnie dobrane dla siebie kosmetyki. Antoine jako pierwszy w Europie użył w swoim zakładzie elektrycznej suszarki. Na środku salonu umieszczono pięć stanowisk do mycia włosów z oddzielnymi lustrami. Po I wojnie światowej, którą Antoine spędził w Paryżu, wykreowane przez niego krótkie włosy zaczęły być coraz bardziej popularne. Jednak konserwatywne osobowości protestowały, widząc się jedynie w długich włosach, które symbolizowały kobiecość i macierzyństwo. Antonie oprócz przyjmowania wiernych klientek w swoim salonie, jeździł również do domów pań po całej Europie. Natomiast bogate amerykanki przyjeżdżały do niego do Paryża, aby obciąć u mistrza włosy. Imperium Antoniego szybko się powiększało. W 1928 roku otworzył swój kolejny salon w Cannes. Jak wiemy Antoni też, tworzył kosmetyki do włosów, które znalazły uznanie i były sprzedawane też w Ameryce. W 1937 roku kosmetyki Antoniego były już sprzedawane w: Anglii, Polsce, Japonii, Australii, Algierii, Tunezji, Maroku, Niemczech, Luksemburgu, Belgii, Kongo Belgijskim, Argentynie, Brazylii, Hiszpanii, Włoszech, Szwajcarii, na Balearach, Wyspach Kanaryjskich, na Gibraltarze, w Portugalii, Holandii, Norwegii, Szwecji, Egipcie, Tonkinie i Holenderskich Indiach Wschodnich.
Jego firma kosmetyczna Produits de beaute Antoine od 1928 roku miała siedzibę w Paryżu przy place de la Madeleine 6, a fabryka znajdowała się w Gravigny. Zarządzał nią z chemik – Benoit Millien, którego Cierplikowscy traktowali jak rodzinę. Przyszedł czas, że Antoniego chciały również królewskie rodziny do uczesań. Pierwszą z nich była władczyni Rumunii Maria kolejno druga żona króla Egiptu, królowa Szwecji Wiktoria, Maria Józefa Belgijska – córka królowej Belgii i wiele innych królewskich głów. Jedna ze szczególnych relacji zawodowo osobistych Antoniego to z Josephine Baker. To właśnie Antoni Josephine był odpowiedzialny za seksowną króciutką fryzurę z mocno wygładzonymi włosami.
Antoni na co dzień lubił otaczać się artystami takim jak Picasso czy Fujita. Kolekcjonował obrazy oraz rzeźby. Przyjaźnił się też z polskim rzeźbiarzem Xawerym Dunikowskim i jego partnerką Sarą Lipską. Na początku ich pobytu w Paryżu bardzo im pomógł, kupował obrazy Dunikowskiego, a Sara stała się jego projektantką. Projektowała dla niego nie tylko ekstrawaganckie stroje, ale i wystrój wnętrz jego salonów oraz mieszkań. W jednym z domów Antoni posiadał łóżko ze szkła w kształcie trumny w którym spał. Specjalnie dla Niego wyprodukowano auto z kwadratowych elementów. Antoni posiadał kilka domów, znany był jego szklany dom przy rue Saint-Didier, którego zdjęcia obiegły cały świat. Nawet wybudowano dla Niego ekskluzywną kamienicę przy avenue Paul Doumer. Do dziś jest jednym z najpiękniejszych budynków Paryża.
Antoni związany małżeństwem z Marie, podróże odbywał bez żony, lecz w towarzystwie mężczyzn. Często też odwiedzał Polskę, najchętniej Kraków. Podróżował swoim prywatnym samolotem. W 1927 roku Antoni i Marie otworzyli pierwszy salon Antonie de Paris w USA. Po otwarciu tego salonu Antonim zainteresowało się nawet Hollywood i wielkie wytwórnie filmowe chciały, aby czesał im aktorki. Czesał największe aktorki Hollywood tamtych lat tj. Bette Davis, Grete Garbo, Glorie Swanson, Marlene Dietrich, Joan Crawford, Simone Simon i Glorie Swanson. W USA Antoni spędził okres II wojny światowej, tak zdecydowała jego żona, która troszczyła się o bezpieczeństwo męża. Sama jednak została w Paryżu, aby pilnować salon przy rue Cambon. Antoni pracował w Nowym Jorku, a na odpoczynek wybierał się na Fire Island. Poczuł tam prawdziwą swobodę i wolność, zapraszał do swojej posiadłości wiele mężczyzn. Publicznie zaczął afiszować się homoseksualizmem, z czasem dzięki niemu wyspa ta stała mekką gejów i lesbijek.
Wielka legenda tworzył historię mody, ale nie zajął jednak miejsca obok Chanel czy Picassa. Pomimo wielkich osiągnięć fryzjersko-kosmetycznym. Był artystą, który kochał sztukę i otaczał się artystami. Sam lubił przebierać się w stroje z innych epok. Tworzył peruki inspirowane malarstwem.
Swoje umiejętności przekazywał uczniom w otworzonej przez siebie szkole kształcącej młodych fryzjerów. Antoni powrócił do ukochanego Paryża po 7 latach. Nie było to już to samo miasto, wojna bardzo je zmieniła. Nie odnalazł się w zmienionym Paryżu i nowej modzie, mimo zmieniającym się trendom był wierny swoim. Był bardzo rozrzutny co, nie podobało się żonie Marie. Antoni nie patrzył na zważania żony i dalej był jeszcze bardziej rozrzutny, a żonę zaczął traktować jako skąpą materialistkę. Zaczęły się między nimi kłótnie i konflikty, aż doszło do rozwodu i podziału majątku na pół. Po rozwodzie przeprowadził się do rodzinnego Sieradzu, gdzie zakupił dom przy ulicy Wierzbowej. Na starość żył w skromnych warunkach, a sąsiedzi nie wiedzieli nawet, z jaką gwiazdą mają do czynienia. Zmarł 5 lipca 1976 roku w wieku 91 lat. Świat pożegnał Antoniego galą w Theatre Champs Elyses w Paryżu. Francuzi przyznali Antoniemu Legię Honorową, a w Polsce otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Ponadto otrzymał wiele innych odznaczeń za swoje zasługi zawodowe. Pochowano go na cmentarzu w Sieradzu, a na grobie postawiono replikę a rzeźby Dunikowskiego Fatum. W Paryżu na cmentarzu Passy pochowano jego prawą rękę. Przed śmiercią Antoni zbiór prac Dunikowskiego przekazał do Warszawskiej Królikarni. Świat szybko zapomniał o cesarzu fryzjerstwa. Cesarz nie potrafił zadbać o swój majątek, nie wiadomo co stało się z jego kolekcjami sztuki, salonami i mieszkaniami. Mieszkania te co prawda szybko zyskały nowych właścicieli, ale szklany dom długo stał pusty. W Sieradzu organizowany jest Open Hair Festiwal na cześć Antoniego. Festiwal ten organizowany jest na otwartej przestrzeni miejskiej. W 2015 roku na rynku w Sieradzu stanął pomnik Antoniego.
My kobiety zawdzięczamy mu:
- używanie suszarki do włosów,
- fryzurę chłopczycę,
- modę na kolorowe, srebrne i złote peruki,
- wynalezienie samoopalacza,
Zasady stylu Antoniego Cierplikowskiego:
1.Zaczesane na gładko do tyłu włosy.
2.Ekstrawaganckie ubrania.
3.Klasa.
4.Elegancja.
Źródła: Wikipedia,
Zdjęcia: Wikipedia i Google,
Anrika i szafa gra,
