Madame Louise Chéruit urodzona w 1866 roku czasami błędnie nazywana jako Madeleine Chéruit, była jedną z czołowych coutierów swojego pokolenia i jedną z pierwszych kobiet, która zarządzała dużym francuskim domem mody. W latach 1906-1935 jej dom mody był na Place Vendôme w Paryżu pod nazwą Chéruit . Chéruit jest dziś najlepiej zapamiętana jako temat wielu portretów Paula Césara Helleu, z którym miała romans przed otwarciem domu mody. Ponadto można przeczytać tez o niej w dwóch słynnych dziełach literatury, Marcel Proust’s Remembrance of Things Past (1910) i Evelyn Waugh’s Vile Bodies (1930). Louis jest też kojarzona z fotografem mody Edwardem Steichena, którego ulubiona modelka, Marion Morehouse, często pozowała w sukniach z domu Chéruit dla magazynu Vogue w latach 20. Jedna wyjątkowa fotografia Steichena stała się ikoną: Morehouse w sukni Cheruit po raz pierwszy opublikowana w 1927 roku.
Wiele faktów z życia Madame Chéruit są niepewne, choć ostatnie badania pokazują, że jej imię nie było “Madeleine”, jak twierdzi wiele tradycyjnych zasobów mody. Według Muzeum Carnavalet, “Madeleine” Chéruit (Louise Lemaire) urodziła się 9 czerwca 1866 roku. Magazyn Vogue opisał ją jako “kobietę Ludwika XVI, ponieważ ma smak, ekstrawaganckie gusta, wykwintny urok i sztukę tych francuskich pań, które przebiegły wesoło przez epokę przed rewolucją”.
Matka Louise była krawcową, od której otrzymała wszesne nauki krawieckie pod koniec 1880 roku w Raudnitz & Cie, położony w samym sercu Paryża. Salon ten cieszył się podobaniem wśród kobiet, które chciały ubrań uszytych z najlepszych tkanin. Talent Louis wyróżniał się od jej siostry Marie Huet i wznosił się na czołowe stanowiska w firmie.
Dnia 28 sierpnia 1895 roku Louise wyszła za mąż za Prospera Chéruita, który wspierał jej talenty i przyczynił się do spraw biznesowych jej wczesnej kariery. Chéruit szczególnie pomogła rozpocząć karierę Paula Poireta, jednego z największych wizjonerów xx wieku, kupując kolekcję dwunastu jego pierwszych projektów w 1898 roku. W 1900 roku etykiety wszyte w ubrania stworzone w Raudnitz nosiły słowa: Raudnitz & Cie, Huet & Chéruit Srs., 21, Place Vendôme, Paryż – z imionami sióstr w bardziej widocznym typie.
W 1906 roku dom mody z ponad 100 pracownikami stał się jej własnym i został ponownie ochrzczony “Chéruit”. Dom mody zajmował wybitny hôtel de Fontpertuis na Place Vendôme,zbudowany w XVII wieku przez Pierre’a Bulleta. Louise Cheruit zleciła architektowi rozbudowę lokalu, aby służył jej rosnącej klienteli. W 1910 Roku Chéruit była jednym z najbardziej znanych projektantów w Paryżu, a jej najnowsze kolekcje były ściśle śledzone przez prasę, a jej nazwisko wymienione przez wszechobecnego Marcel Proust w jego Pamięci Rzeczy Przeszłości. Jako jedna z liderów stylu francuskiego, Chéruit i jej dom couture wiązał modę z Belle Époque z Epoką Jazzu. W 1910 roku, jeden z reporterów napisał żartobliwie: “Ze smakiem, tak oryginalny, tak dobrze, i tak osobiste, Madame Chéruit umieściła swój dom mody na pierwszej randze, nie tylko w Paryżu, ale na całym świecie.” Podczas swojej kariery Chéruit projektowała dla swojej arystokratycznej klienteli wymyślne stroje, oferując miękkie, kobiece, bogato zdobione sukienki, które pomogły przejść od przepychu mody wysokiej do gotowej do noszenia. W 1912 roku Chéruit podpisała kontrakt na współpracę z Lucien Vogel do produkcji magazynu mody, La Gazette du Bon Ton. Do projektu dołączyło sześciu czołowych paryskich projektantów – Georges Doeuillet, Jacques Doucet, Jeanne Paquin, Paul Poiret, Redferni House of Worth. Vogel zatrudnił czołowych artystów w stylu art déco, aby wypełnić strony czasopisma uderzającymi ilustracjami mody projektantów wraz z esejami znanych pisarzy. Magazyn drukował obrazy na drobnych papierach przy użyciu drogiej techniki pochoir, dzięki czemu był prawdziwie ekskluzywnym miejscem do prezentowania najnowszych projektów couturiers. Mme. Chéruit miała szczególną sympatię do stylu artystycznego Pierre Brissaud, i stworzyła większość ilustracji jej pracy, które pojawiły się na stronach La Gazette du Bon Ton. Estetyka Chéruit była tradycyjnie kobieca, wykonana z miękkich tkanin w pastelowych kolorach i z oryginalnymi haftami i była innowacyjna w linii i cięciu. Pod koniec 1911 roku projektantka zaprojektowała suknię pannier, pełną na biodrach i zwężającą się do rąbka o długości kostki, która przypomniała francuskie mody dworskie z XVIII wieku. Delikatne suknie wieczorowe mogły być jej forte, ale była również biegła w eleganckich strojach ulicznych, a w 1914 roku jej stroje spacerowe i popołudniowe suknie były z modnymi zszywkami.
Anrikaiszafagra.pl – blog modowy
Anrikaiszafagra.pl – blog modowy
Anrikaiszafagra.pl – blog modowy
Anrikaiszafagra.pl – blog modowy
Gdy wojna światowa uderzyła w większość paryskich domów mody zamykając je lub zmniejszając ich produkcję. Dom mody Chéruit pozostał w pełni otwarty. Jednak w 1914 roku, po skandalu z jej kochankiem, austriackim szlachcicem i oficerem wojskowym, oskarżonym o szpiegostwo. Cheruit została wtedy zmuszona do odosobnienia, co było szokującym zakończeniem jej ogromnej sławy we francuskim społeczeństwie. Mimo plotek, że była winna szpiegostwa dla samych Niemców i, że jeśli zostanie osądzona, może zostać zamknięta. Chéruit zachowała ogromny wpływ na kierunek artystyczny jej domu mody. Na początku 1915 roku dom Chéruit został przejęty przez jego dyrektorów Mesdames Wormser i Boulanger, którzy, jak zauważył Vogue, prowadząc dom “do pierwotnego typu”, przynosząc jednocześnie “wiele oryginalności”. Prócz sukni wieczorowych, dom był znany z eleganckich okład kinowych, futer, bielizny, garniturów ślubnych, a nawet z odzieży dziecięcej. Zafascynowana wpływem światła na tkaninę, Chéruit i jej projektanci projektowali i szyli z taftą, laméi gaząi podążali za najnowszymi trendami w sztuce, na przykład ręcznie malując kubistyczne wzory na sukienkach, płaszczach czy innych elementach odzieży. Te piękne kreacje zwróciły uwagę niemych gwiazd filmowych, takich jak Jeanne Eagels. Z przypływem nowych młodych projektantów takich jak Jean Patou i Coco Chanel. Styl bogactwa Cheruit stracił na uznaniu, wyparty przez uproszczone formy ubrań od Coco Chanel. Cheruit w 1923 roku przeszła na emeryturę, jednak jej dom mody nadal przez 10 kolejnych lat projektował innowacyjne projkty jak klapy, zdefiniowały Jazz Age. W połowie do końca 1920 roku, jej marka była szczególnie związana z fotografem Edward Steichen i jego fotografiami dla Vogue. Sława jej domu mody została odzwierciedlona w kultowych odniesieniach w bestsellerze Evelyn Waugh z 1930 roku Vile Bodies. W 1935 roku projektantka Elsa Schiaparelli przejęła 98-pokojowy salon i pracownie Chéruit.
Anrikaiszafagra.pl – blog modowy
Anrikaiszafagra.pl – blog modowy
Według Muzeum Carnavalet, Chéruit zmarła w 1955 roku.
My kobiety zawdzięczamy jej:
Piękne ubrania, które przeszły już do historii mody:
Zasady stylu Louis Cheruit:
1.Upięte w kok włosy.
2. Minimalistyczny makijaż.
3. Strojne suknie.
4.Elegancja.
5.Szyk.
Miłej lektury,
Anrika i szafa gra,
Świetny artykuł.
Dziękujemy ??
Dobrze, że przypominacie p takich guru mody.
Cieszymy się ??
Wow świetna osobowość!
To racja!
Lubię czytać ten cykl na Waszym blogu.
Cieszymy się ??
Dobrze się czyta te artykuły z tego cyklu.
Bardzo nas to cieszy.
Ciekawa osobowość.
O tak!