Ikona Mody-NATALIA PAVLOVNA PALEY

Księżniczka Natalia Pawłowna Paley urodzona 5 grudnia 1905 roku jako Hrabina Natalia Pawłowna von Hohenfelsen w domu rodziców, 2 Avenue Victor Hugo, w Boulogne-sur-Seine, w pobliżu Paryża. Była najmłodszym dzieckiem wielkiego księcia Pawła Aleksandrowicza Rosji i jego drugiej żony, Olgi Valerianovna Karnovich, która była węgierką. Natalia była pierwszym kuzynem ostatniego rosyjskiego cesarza Mikołaja II. Po rewolucji rosyjskiej wyemigrowała do Francji, a kolejno do Stanów Zjednoczonych. Była modelką, ekonomistką i przez krótką chwilę aktorką.

Natalia miała bardzo szczęśliwe i uprzywilejowane dzieciństwo i przez pewien czas była całkowicie chroniona przed światem zewnętrznym. Gdy jej rodzice prowadzili aktywne życie społeczne. Natalia wraz z rodzeństwem byli zamknięci w domu. W niedziele cała rodzina chodziła do Rosyjskiego Kościoła na rue Daru, ale tylko na prywatne mszę.

W styczniu 1912 roku Natalia wraz z rodziną wróciła do Rosji, gdzie w 1914 roku osiedliła się w Carskim Siole luksusowym pałacu pełnym antyków i dzieł sztuki.W Rosji Natalia była wychowywana wraz z rodzeństwem przy babci. Trzy miesiące po osiedleniu się w Rosji, wybuchła I wojna światowa. W czasie wojny niemiecki tytuł hrabiego / hrabiny von Hohenfelsen uznano za niewłaściwy, więc w sierpniu 1915 roku, Mikołaj II stworzył nowy tytuł księcia / księżniczki Paley. Było to imię, którym Natalia i jej rodzeństwo zaczęli się posługiwać. W tym samym czasie brat Natalii, książę Władimir Paley, wstąpił do pułku mimo złego stanu zdrowia.

Przy upadku monarchii rosyjskiej w marcu 1917, zamiast opuszczania kraju, Wielki Książę Paul i jego żona, nie widząc niebezpieczeństwa naprzód, zdecydował się pozostać w swojej luksusowej rezydencji. Gdy Mikołaj II i jego rodziny zostały wysłane do wewnętrznej emigracji w Syberii, Natalia z rodziną pozostała w ich pałacu. Na początku stycznia 1918 roku, zostali zmuszeni do przeniesienia się do angielskiej Tsarkoe Siole, który należał do Wielkiego księcia Borysa Vladimirovich. Ich dawny dom został przywłaszczony i przekształcony w muzeum.

W marcu 1918 roku rewolucja zacieśniła chwyt. Wszyscy męscy członkowie rodziny Romanowów, w tym także brat Natalii Vladimir, zostali odesłani do wewnętrznej emigracji rosyjskiej. Nigdy później Natalia już nie zobaczyła brata Vladimira ponownie. Został zamordowany przez bolszewików, wraz z kilkoma innymi członkami rodziny Romanowów, dnia18 lipca 1918 roku, dzień po zabójstwie cara Mikołaja II i członków jego najbliższej rodziny w Jekaterynburgu. Wielki książę Paweł, który był zbyt chory, by podróżować, najpierw uniknął śmierci. Ale 30 lipca został aresztowany i wysłany do więzienia Spalernaia. W desperacji Olga zostawiła dwie najmłodsze córki: Irine i Natalie w wieku 14 i 12 lat pod opieką swojej angielskiej guwernantki. Olga wraz z córką Marianne Pistohlkors pragnęła być bliżej męża więzienia. Siostry żyły samotnie z guwernantką do października, kiedy wielki książę Borys został wywłaszczony, a siostry zostali eksmitowani.

Natalia i Irina byli zmuszeni przenieść się do Piotrogrodu z matką i jej przyrodnią siostrą, Marianne. Olga zmartwiona losem córek przygotowała im ucieczkę. Początkiem grudnia dziewczyny opuścili matkę, jadąc tramwajem do dworca kolejowego Ochta. Po trzydziestu dwóch godzinach podróży dojechali do Terijoki fińskiej granicy. Po przybyciu tam kontynuowali podróż do Wyborga. W styczniu księżna Olga dołączyła córek Finlandii. Ich ojciec nigdy nie dotarł do rodziny. Wielki książę Paweł zginął w styczniu 1919.

Raz na emigracji, księżniczka Paley z córkami przeniosła się do Szwecji , gdzie pozostał aż do wiosny 1920 roku ostatecznie osiadły się one na emigracji we Francji. Matka Natalii sprzedała kamienicę w Boulogne-sur-Seine i kupiła inną w jednej z dzielnic wyższych sfer Paryża, w 16. dzielnicy. Z jej  pozostałych klejnotów, księżna Olga kupiła willę w Biarritz , na wybrzeżu Atlantyku.  Później sprzedała dom, aby kupić mniejszy  w Neuilly . Księżniczka Natalia i jej siostra zostały posłane do szkoły z internatem w Szwajcarii , ale Natalia nie była w stanie mieszkać z innymi uczniami. Jak później wyznała w wywiadzie dla magazynu mody, czuła,

… tak różne od innych. Na dwunastu, francuskie dziewczęta wciąż czyta Robinsona Crusoe i oglądanie Douglas Fairbanks filmów. Na dwunastu Brałem chleb do mojego ojca w więzieniu. Jak mogłem być taki jak oni? I był niemy, nie będę grać. Ale czytałem dużo. Miałem do czynienia śmierć, tak blisko. Mój ojciec, mój brat, moi kuzyni, wujkowie, wykonywany krwią Romanov jest spryskane na mojej młodości. To dało mi smak smutnych rzeczy, poezję, oblodzonej i odgromowej przedsionku śmierci. Wkrótce, moi koledzy mnie rozumiał. I respektowane tak, jak było, jak dziwne może się wydawać.

Na jednej z organizacji charytatywnej na bazarku Natalia spotkała Luciena Lelonga znanego francuskiego projektanta mody. Lucien zaproponował jej pracę w swoim domu mody, którą Natalia podjęła. Początkowo pracowała w dziale perfumeryjnym, kolejno przeszła do działu modelowania konstrukcji. Lelong był wtedy żonaty i posiadał małą córeczkę. Jednak dla Natalii rozstał się z pierwszą żoną Anne-Marie Audoy, w dniu 16 lipca 1927. Lelong słynął z homoseksualizmu, ale zaproponował jej bogactwo i bezpieczeństwo. Wbrew woli rodziny Natalii pobrali się w ceremonii cywilnej w dniu 9 sierpnia 1927. Ceremonia religijna odbyła się następnego dnia w cerkwi św. Aleksandra Newskiego.

Renoma Lelonga wzrosła z pomocą stylowej żony, która miała wielkie wyczucie stylu. Natalia dyktowała własne trendy, była wizjonerką i kreatorką mody. Czapki i rękawiczki były nieodłącznym elementem jej garderoby. Natalia piękność z głęboko osadzonymi oczami i bladą cerą oraz szarymi włosami została modelką, pozowała dla takich magazynów jak Vogue. Była ulubioną modelką takich fotografów jak Edward Steichen, Cecil Beaton, Horst P. Horst, André Durst i George Hoyningen-Huene.

Natalia, choć z Lucienem mieli te same pasję i wspólna miłość do sztuki tak ich małżeństwo nie przetrwało. Lelong był zbyt pochłąnięty prac i zakochany w swoim modelu, który był śmiertelnie chory na gruźlicę. Natalia zaś miała częste wybuchy złości, gdy nie była w centrum uwagi, co denerwowało Lelonga. Ponadto Natalia weszła w romans z tancerką Serge Lifar. Romans zakończył się, gdy na horyzoncie pojawił się Jean Cocteau, który związał się z Natalią. Jean był homoseksualistą, a Natalia miała siłę ich przyciągania do siebie. Jean zaproponował małżeństwo Natalii, co Natalia odrzuciła, a ich romans zakończył się jesienią 1932 roku.

Kupiła mieszkanie na Esplanade des Invalides, gdzie zapraszała wybitnych artystów. Natalia nadal pracowała jako modelka w domu mody Lelong użytkownika. Na wiosnę 1933 roku, zaczęła karierę filmową i studiowała aktorstwo od belgijskiego aktorka Ewa Franciszka.

Jej pierwszym filmem był L’epervier (1933) w reżyserii Marcela L’Herbier, męża kuzyna. Był to początek jej kariery jako filmu aktorka, biorąc role w kilku filmach europejskich, w tym Sir Alexander Korda „s The Private Life of Don Juan (1934). Przeniosłą się do Stanów Zjednoczonych, gdzie miała małą rolę w George Cukor „s Sylvia Scarlett (1935), film z udziałem Katharine Hepburn. Umiejętności aktorskie księżnej Paley nie były zbyt wybitne. Broniła się nazwiskiem i urodą, to były główne jej atuty. W 1936 roku wróciła na krótko do Francji, by sfilmować The New Men (Les Hommes NOUVEAUX) z Jean Marais, pod kierunkiem Marcela L’Herbier. Les Hommes nouveaux okazał się sukcesem w Europie, ale zakończył karierę aktorską księżnej Paley’a.

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych księżniczka Natalia osiadła na stałe w Nowym Jorku. Tam poznała Johna C. „Jack” Wilson, producenta teatralnego i reżysera, który wcześniej był kochankiem Noel Coward. Po rozwodzie z Lelongiem w dniu 24 maja 1937 księżna Natalia wyszła za mąż za Wilsona w dniu 8 września 1937 roku w Fairfield, Connecticut. Wilson był inteligentny, bogaty i dobry towarzysz. Nazwa i społeczne umiejętności księżniczki Natalii były zaletą dla producenta Broadway. Księżniczka Natalia ceniła męża poczucie humoru, a jego homoseksualizm zniechęcał do miłości fizycznej. Para od początku nie planowała dzieci, osiedlili się w mieszkaniu na Manhattanie z widokiem na Central Park. .Para często podróżowała, ich ulubionym miejscami były: Saint Moritz, Londyn i Wenecja.

W dniu 5 lutego 1941 roku księżna Natalia dostała obywatelstwo amerykańskie. Była dobrze znaną ekonomistką w Nowym Jorku i była znana z bywania na modnych imprezach. Przez wiele lat, księżniczka Natalia pracowała w public relations jako promotor domu mody Mainbocher. Była przyjaciółką Elsa Maxwell i stał się powiernicą Antoine de Saint-Exupéry. W 1940 i na początku 1950 roku księżna Natalia miała długi romans z pisarzem Erich Maria Remarque, który opisał go w swojej pośmiertnej powieści „Natascha”.

W 1950 roku kariera Wilsona spadła. Wilson stał się alkoholikiem i zrobił się niezrównoważony psychicznie. Natalia chciała mu pomóc, ale on był autodestrukcyjny. Przykuty do wózka inwalidzkiego z demencją zmarł w listopadzie 1961 roku, w wieku 62 lat.

Po śmierci męża księżna Natalia wycofała się ze społeczeństwa. W ostatnich dwóch dekadach życia żyła jak odludek, otoczona zwierzętami w swoim mieszkaniu na Manhattanie. Jedynym jej hobby stało się oglądanie telewizji. Zachorowała na cukrzycę i traciła wzrok. Ślepota izolowała ją na tyle, że rzadko kontaktowała się z siostrą Iriną. W 1970 roku jej siostrzeniec książę Michel Feodorovich Romanoff poszedł odwiedzić ją w jej mieszkaniu na Manhattanie. Odmówiła wizyty, aby uniemożliwić mu zobaczenie jej stanu zdrowia.

W grudniu 1981 roku księżna Natalia doznała upadku w swojej łazience. Lekarze zdiagnozowali złamania szyjki kości udowej. Została przetransportowana do szpitala. Gdzie lekarz Roosevelt, wbrew radom swoich dwóch przyjaciół, którzy obawiali się zgonu, zdecydował się na operowanie Natalii. Księżniczka Natalia zmarł o świcie w dniu 27 grudnia 1981 roku, w Szpitalu Roosevelt w Nowym Jorku. Została pochowana na cmentarzu pierwszej Presbyterian Church w Ewing, New Jersey.

Zasady stylu Natalie Paley:

1. Falowane zaczesane na gładko włosy.
2.Eleganckie rękawiczki.
3.Efektowne nakrycia głowy.
4.Szyk
5.Klasa.

Źródła: Wikiepdia,
Zdjęcia: Wikipedia i Google,

Miłej lektury,
Anrika i szafa gra,