Propozycje stylizacji sylwestrowych na trzy sposoby dla Niej

Propozycje stylizacji sylwestrowych na:
 
BAL :

 

 

 

 

 

 

 

 

DOMÓWKĘ:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DISCO:

 

 

 

 

 

 

 

Stylizacje na bal – H&M
Stylizacje na domówkę – ZARA
Stylizację na disco – 1 stylizacja ZARA, 2 stylizacja H&M
 
Stylist : Anrika Koperska
 
Zdjęcia : Antoni Kolbusz
 
 
https://www.facebook.com/antoni.kolbusz
 
 
Miłego oglądania kochani,
Całusy
Anrika

Ikona Mody-JOAN CRAWFORD

Luccille Fay LeSueur znana wszystkim jako Joan Crawford.
fot.mat.prasowe
 
 
Joan Crawford,  amerykańska aktorka kinowa i telewizyjna a także tancerka. W 1999 r. American Film Institute umieścił ją na dziesiątym miejscu na liście największych aktorek wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends). Karierę zaczynała jako tancerka rewiowa na Broadwayu. W 1925 r. podpisała kontrakt z MGM i wkrótce została symbolem filmów o flapper. W latach 30. zasłynęła z ról kobiet, które ciężką pracą zdobywają sukces i miłość. U schyłku tej dekady jednak jej filmy przestały przynosić wysokie zyski. W połowie lat 40. aktorka powróciła do wysokiej formy, a w 1945 r. została laureatką Oscara za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą w Mildred Pierce. Była jeszcze dwukrotnie nominowana do tej nagrody za filmy noir Opętana i Sudden Fear. Zagrała w ponad 80 filmach, zarówno niemych jak i dźwiękowych, m.in. w Naszych roztańczonych córkachLudziach w hoteluKobietachHumoresce, Co się zdarzyło Baby Jane?. Najczęściej występowała u boku Clarka Gable’a (ośmiokrotnie). W połowie lat 70. wycofała się z życia publicznego. Była czterokrotnie zamężna. Adoptowała pięcioro dzieci z czego jedno zostało odebrane przez biologiczną matkę. Crawford wydziedziczyła dwoje dzieci, Christinę i Christophera. Aktorka była bohaterką kontrowersyjnych wspomnień autorstwa jej córki, Christiny, Mommie Dearest, na podstawie których powstał również film z Faye Dunaway.
 
fot.mat.prasowe
Crawford była w szkole z internatem, a że rodziny nie było stać na opłacenie czesnego, musiała wykonywać różne pracy m.in. zmywać i sprzątać w szkole. Ostatecznie związek Anny i Henry’ego rozpadł się, a dzieci wraz z matką z powodu trudnej sytuacji życiowej musiały zamieszkać na zapleczu pralni. W szkole świętej Agnieszki wystąpiła po raz pierwszy na scenie w przedstawieniu baletowym Miesiące roku. Po kilku latach musiała wybrać szkołę średnią i zapisała się do Akademii Rockingham, którą ukończyła w 1923 r. Wkrótce zaczęła pracować w domu towarowym i rozpoczęła edukację w Stephen College w Columbii, do którego po kilku miesiącach przestała uczęszczać. W owym czasie wygrywała konkursy taneczne w nocnych klubach i czekała na swoją szansę, aby zaistnieć w świecie showbiznesu.
 
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
Dzięki znajomościom z Katherine Emerine, u której występowała jako tancerka w objazdowej rewii, zdecydowała się wyruszyć do Chicago i tam pracowała jako tancerka, z gażą 25 dolarów tygodniowo. Przebywała w Oklahoma City i Detroit. Właśnie tam została zauważona przez producenta J.J. Schuberta, który zaproponował jej udział w nowym projekcie Innocent Eyes, który miał premierę w marcu 1924 r. w Winter Garden Theatre w Nowym Jorku. Wkrótce otrzymała podwyżkę i zarabiała 35 dolarów tygodniowo. Udane występy spowodowały, że Harry Rapf, producent z MGM, zaprosił ją na zdjęcia próbne. Boże Narodzenie spędziła w Kansas City z rodziną. Wówczas otrzymała telegram z informacją o propozycji 5-letniego kontraktu od wytwórni, z gwarancją zarobku 75 dolarów tygodniowo. Dnia 3 stycznia 1925 r. dotarła do Los Angeles i została zakwaterowana w Hotelu Washington. Dzięki pomocy gwiazdora kina niemego Williama Hainesa aktorka względnie szybko odnalazła się w nowym otoczeniu. W 1925 r. zagrała w sześciu filmach, ale w większości przypadków nie była wymieniana w napisach. W Lady of Night była dublerką Normy Shearer, w The Only Thing Jacka Conwaya była damą dworu, statystowała w The Circle i Wesołej wdowie, a bardziej znaczącą rolą była Bobby w Pretty Ladies. Wkrótce szef reklamy MGM stwierdził, że aktorka musi mieć zmienione nazwisko ponieważ LeSueur brzmi zbyt teatralnie, pasuje do królowej burleski, a ponadto mało kto wiedział jak poprawie wypowiedzieć nazwisko przez co LeSueur kojarzylo się ze słowem sewer (ściek po ang.). W wyniku konkursu przeprowadzonego w czasopiśmie filmowym Lucille LeSueur stała się Joan Crawford.
W 1926 r. Crawford w plebiscycie WAMPAS Baby Stars znalazła się na liście najbardziej perspektywicznych gwiazd filmowych. Pierwszym istotniejszym filmem w karierze aktorki był występ Demonie cyrku, a jej grę docenił m.in. The New York World. Występ w Naszych roztańczonych córkach potwierdził formę aktorki. Decydenci MGM uznali, że Crawford jest gotowa na współpracę z największymi męskimi gwiazdami kina niemego: Johnem Gilbertem, Ramonem Navarro.
fot.mat.prasowe
 
Aktorka nie miała własnych dzieci chociaż bardzo ich pragnęła. Na pewnym etapie kariery jednak poddała się zabiegom aborcji, a ponadto kilkukrotnie poroniła. W konsekwencji zdecydowała się na adopcję. Adoptowała pięcioro dzieci: Christinę, dwóch Christopherów, bliźniaczki Cathy i Cynthię. Przy czym pierwszy syn Christopher został, po blisko rocznym pobycie w domu Crawford, odebrany przez biologiczną matkę. Bliźniaczki po latach wspominały matkę jako troskliwą i czułą kobietę natomiast Christopher, a przede wszystkim Christina mieli negatywne zdanie o Crawford. W 1978 r. Christina napisała książkę Mommie Dearest, w której twierdziła, że Joan znęcała się fizycznie i psychicznie nad nią i jej bratem. Według Christiny „matka była alkoholiczką. I kochała tylko siebie. My byliśmy jej potrzebni do tego, by interesowały się nią media. Adoptowała nas dla rozgłosu”. Wiele osób bliskich Crawford m.in. jej osobista sekretarka Betty Barker, Van Johnson, Marlene Dietrich, Myrna Loy, Katharine Hepburn, a także Bette Davis nie dało wiary rewelacjom autorki książki. Jednakże Betty Hutton czy też Helen Hayes twierdziły, że były świadkami agresywnego zachowania Crawford.
fot.mat.prasowe
Dnia 10 maja 1977 r. Crawford zmarła w swoim apartamencie w Nowym Jorku. Przyczyną zgonu był zawał serca. Zgodnie z testamentem bliźniaczki Cindy i Cathy otrzymały 77,5 tys. dolarów, Betty Barker, przyjaciółka i sekretarka Crawford, otrzymała 35 tys. dolarów, a Christopher i Christina zostali wydziedziczeni z „powodów które są im dobrze znane”. Część pieniędzy została przekazana wielu organizacjom m.in. domowi opieki Motion Picture Home, który aktorka sama założyła, Amerykańskiemu Towarzystwu Walki z Rakiem, Stowarzyszeniu Dystrofii Mięśniowych, Amerykańskiemu Stowarzyszeniu Chorób Serca oraz Szkole dla Chłopców w Wiltwyck.
New York Times opublikował na pierwszej stronie liczący 2 tysiące słów nekrolog. Dnia 13 maja Jack Valenti, dyrektor generalny Motion Picture Association of America, poprosił o minutę ciszy we wszystkich studiach Hollywood. Tego samego dnia odbyła się prywatna ceremonia pogrzebu w której wzięła udział czwórka dzieci i 75 innych osób. Natomiast nabożeństwo żałobne miało miejsce w All Souls Unitarian Church, w którym wzięło udział 1,5 tys. osób. W czasie uroczystości przemawiali Anita Loss, Cliff Robertson, Geraldine Brooks, a zaśpiewała Pearl Bailey. 
 
My kobiety zawdzięczamy jej:
 
  • modę na wytworne nakrycia głowy,
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
  • modę na błyszczące,połyskujące,cekinowe ubrania,
 
fot.mat.prasowe
 
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe

 

fot.mat.prasowe
  • modę na noszenie etoli,
 
fot.mat.prasowe

 

fot.mat.prasowe

 

  • modę na długie suknie,
 
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe

 

  • modę na noszenie damskich kombinezonów,
 
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
  • modę na długie rzęsy,
 
fot.mat.prasowe

Zasady stylu Joan Crawford:
 
1. Nieskazitelna fryzura i długie rzęsy.
2. Bogato zdobione nakrycia głowy
3. Błyszczące i połyskujące ubrania.
4.Długie suknie.
5.Szyk, noszalancja i wielka klasa.
 
Źródła i zdjęcia: wikipedia i google. 
 
Miłej lektury,
Anrika i szafa gra,
 
 
 
fot.mat.prasowe
 
 

Ikona Mody-MARY PICKFORD

Gladys Marie Smith znana wszystkim jako Mary Pickford
 
fot.mat.prasowe
Mary Pickford to amerykańska aktorka filmowa kanadyjskiego pochodzenia, gwiazda epoki kina niemego.
Razem z Charlesem Chaplinem, D. W. Griffithem i swoim mężem Douglasem Fairbanksem założyła pierwszą niezależną wytwórnię filmową –United Artists. W latach 20. miała status gwiazdy, w późniejszym czasie zajęła się również działalnością charytatywną.
 
fot.mat.prasowe
 
Mary Pickford to córka zagorzałej katoliczki i umiarkowanego metodysty mającego słabość do alkoholu. Była jednym z trójki rodzeństwa, a na chrzcie otrzymała imiona Gladys Mary.
W wieku 6 lat jej ojciec zginął w nieszczęśliwych okolicznościach i czteroosobowa rodzina została sama, bez żadnego źródła dochodu, ani oszczędności. Matka, Charlotte, podjęła się więc pracy szwaczki. Jeden z jej współpracowników zasugerował, że mogłaby trochę dorobić do skromnej pensji, gdyby wysłała swoje dzieci na scenę. W tamtych czasach różnego rodzaju teatry półzawodowe, wodewilowe i kabaretowe były w modzie i ciągle szukały nowych talentów, żeby nie wypaść z obiegu. Charlotte, jako ortodoksyjna katoliczka, bała się niemoralnego życia ludzi sceny, ale dała się skusić.
 
fot.mat.prasowe
 
Pracę w teatrze znaleźli wszyscy z rodziny, lecz od początku wiadomo było, że to mała Gladys jest prawdziwą gwiazdą. Afisz przed jednym ze spektakli zapowiadał: cudowne dziecko Gladys. Przez kolejne dziesięć lat ciężko pracowała na scenie, wystawiana w niezliczonych spektaklach muzycznych i melodramatach. Razem z teatrem zwiedziła północno-wschodnie Stany Zjednoczone. Była ambitna, a do tego oszczędna i pracowita, więc rodzinie powodziło się coraz lepiej.
fot.mat.prasowe
W początkach film wydawał się jej mało pociągający, to w okolicach roku 1909, jego rozwój techniczny zaczynał ją ciekawić. Wcześniej gwiazda Broadwayu nie miała czego szukać przed kamerą, gdzie kręcono krótkie nieskomplikowane historyjki, z reguły bez scenariusza i improwizując. 
Jeszcze w 1909 r. wystąpiła aż 51 razy i sama wyprodukowała 3 filmy. Przekonała również Griffitha, żeby zatrudnił też jej młodsze rodzeństwo. Szybko stała się wielką gwiazdą Biograph – wytwórni, gdzie dotychczas aktorzy byli raczej anonimowi. Z Mary Pickford było inaczej. Griffith pozwolił jej używać własnego makijażu i samemu dobierać sobie kostium.
Mary Pickford odchodziła na artystyczną emeryturę w wieku 41 lat. Była sławna i bogata, zarządzała dobrze prosperującym studiem filmowym, natomiast jej życie osobiste było ruiną. Pozostała zupełnie sama. Zmarła jej matka, brat i młodsza siostra. Brat miał problemy z alkoholem, a siostra zmarła niespodziewanie na atak serca. Każda z tych śmierci była dużym ciosem dla aktorki. Próbowała zastąpić matkę swojej osieroconej siostrzenicy, ale z marnym skutkiem.
 
Mary Pickford i Charles “Buddy” Rogers wzięli ślub po dziesięcioletniej znajomości. Byli razem aż do końca. Adoptowali dwójkę dzieci, Roksanę i Ronalda. Pickford poświeciła się domowi i choć myślała o powrocie przed kamerę, nigdy już nie wystąpiła. Odmówiła m.in. roli Normy Desmond w Bulwarze Zachodzącego Słońca Billy Wildera. Jako jedna z nielicznych gwiazd tamtej epoki zachowała w swoich kontraktach klauzule, dzięki którym praktycznie cała jej ważna spuścizna należała na mocy prawa autorskiego do niej samej, a nie do producentów. Dzieliła się więc swoimi zbiorami z najróżniejszymi instytutami i bibliotekami. Dzięki temu dziś zachowała się znacznie większa część jej dorobku niż innych gwiazd filmu epoki kina niemego.
W roku 1956 odsprzedała swoje udziały w United Artists. Oprócz niej z założycieli firmy pozostał już tylko Charles Chaplin., który też w końcu przeszedł na emeryturę. W tym samym roku założyła Mary Pickford Foundation i zajęła się działalnością charytatywną. W roku 1976 otrzymała Specjalną Nagrodę Akademii, Oscara za całokształt pracy aktorskiej. Jej radiowe wystąpienie z tej okazji było zarazem ostatnim publicznym pokazem aktorki. 
fot.mat.prasowe
My kobiety zawdzięczamy jej:
 
  • modę na długie,mocno kręcone włosy:
fot.mat.prasowe
 
  • modę na wytworne, szykowne suknie:
 
fot.mat.prasowe
 
  • modę  na ozdoby do włosów,
fot.mat.prasowe
 
Zasady stylu Mary Pickford:
1. Długie blond loki.
2.Klasyczny make-up.
3. Wytworne suknie.
4.Szyk i nonszalacja.
5.Klasa.
 
fot.mat.prasowe

Źródła: wikipedia.
Zdjęcia: wikipedia i google.

Miłego czytania i oglądania,
Anrika i szafa gra,
 

Ikona Mody-VIVIEN LEIGHT

Vivian Mary Hartley znana wszystkim jako Vivien Leight 

fot.mat.prasowe
Vivien Leigh, właść. Vivian Mary Hartley brytyjska aktorka teatralna i filmowa, dwukrotna laureatka Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za kreacje Scarlett O’Hary w Przeminęło z wiatrem (1939) i Blanche DuBois w filmowej adaptacji Tramwaju zwanego pożądaniem (1951), rolę, w którą wcielała się także na deskach londyńskiego West Endu. Otrzymała również nagrodę Tony za udział w broadwayowskiej wersji Towarzysza.
Po ukończeniu edukacji w szkole teatralnej Leigh zagrała niewielkie role w czterech filmach z 1935 roku. Już dwa lata później zagrała główną postać żeńską w Wyspie w płomieniach (1937). Ceniono ją za ponadprzeciętną urodę, przez co sama Leigh uważała, że jej zdolności aktorskie nie są odpowiednio doceniane. Pomimo sławy i popularności zdobytych dzięki filmom, była przede wszystkim aktorką teatralną. W trakcie 30-letniej kariery zagrała w licznych i różnorodnych rolach: od bohaterek komedii Noëla Cowarda i George’a Bernarda Shawa do klasycznych, szekspirowskich heroin takich jak Ofelia, Kleopatra, Julia czy Lady Makbet. Pod koniec życia wcielała się w postacie charakterystyczne w kilku filmach.

Leigh często współpracowała ze swoim drugim mężem, Laurence’em Olivierem, którego żoną była od 1940 do 1960 roku. Razem występowali w wielu filmach i przedstawieniach teatralnych, których reżyserem był często sam Olivier. Przez większość dorosłego życia cierpiała na cyklofrenię.. Zyskała reputację osoby, z którą trudno się współpracuje, wskutek czego w jej karierze zdarzały się okresy zastoju. Od połowy lat 40. XX wieku doznawała powtarzających się napadów przewlekłej gruźlicy, która ostatecznie przyczyniła się do jej śmierci w wieku 53 lat. W 1999 roku Amerykański Instytut Filmowy uznał ją za szesnastą najlepszą aktorkę w historii kinematografii amerykańskiej.

fot.mat.prasowe

 

Vivien to kobieta, która jeszcze przez wiele dekad była ideałem piękna i niedoścignioną ikoną stylu. Charakteryzowały ją piękne rysy twarzy, długie, kręcone włosy, duże oczy, wyrazisty makijaż. Vivien nie sposób było nie zauważyć, ona po prostu przyciągała emanującą z niej urodą, kobiecością i subtelnością.Mówiła, poniekąd o sobie:Piękni ludzie tworzą swoje własne prawa.Jej uroda została również pośmiertnie prestiżowo wyróżniona. Zajęła pierwsze miejsce w rankingu przeprowadzonym przez firmę Bottegreen Prints w 2006 i została okrzyknięta Najpiękniejszą Brytyjką Wszech Czasów.Vivien nienawidziła swoich dłoni. Kiedy w latach 50. zaczęły się jej problemy psychiczne związane m.in. z niepowodzeniami w związku z Laurencem Olivierem, zaczęła gromadzić obsesyjnie białe rękawiczki. Robiła to dlatego, że uważała, że ma za duże, brzydkie dłonie, których nie powinna pokazywać światu. Zaniechała tego, gdy zwrócono jej uwagę, że wygląda to nieelegancko. . Gwiazda nigdy nie miała kompleksów na temat swojego wzrostu. Cieszyła się, że ma jedynie 160 centymetrów, bo twierdziła, że jako wysoka kobieta czułaby się niezręcznie. Vivien, która mawiała “Piękni ludzie tworzą swoje własne prawa”, do dziś uważana jest za ideał piękna. 

 

fot.mat.prasowe
 
My kobiety zawdzięczamy jej:
 
  • modę na falę w stylu Hollywood,
fot.mat.prasowe
 
  • modę na klasyczny make-up,
fot.mat.prasowe
  • modę na nakrycia głowy,
fot.mat.prasowe
 
  • modę na białe rękawiczki,
fot.mat.prasowe
 
  • modę na podkreślanie talii,
fot.mat.prasowe

 

Moje ulubione cytaty Vivien Leigh:
  • ,,Nie ma brzydkich kobiet,są tylko kobiety,które nie wiedzą,że są piękne.”
  • ,,Piękni ludzie tworzą swoje własne prawa.”
fot.mat.prasowe
 
fot.mat.prasowe
 
Zasady stylu Vivien Leigh:
1.Klasa i elegancja.
2.Klasyczny make-up.
3.Holywodzkie fale.
4.Podkreślona talia.
5.Białe rękawiczki.
 
 
 
fot.mat.prasowe

Źródła: wikipedia.
Zdjęcia: wikipedia i google.

Miłej lektury,
Anrika i szafa gra,

Ikona Mody-MARLENA DIETRICH

Marie Magdalene Dietrich znana wszystkim jako Marlena Dietrich

fot.mat.prasowe
Niemiecka aktorka i piosenkarka, obywatelka amerykańska.
Pierwsze role zagrała już w latach 20., jednak dopiero film Błękitny anioł z 1930 roku przyniósł jej międzynarodowy rozgłos. Największe sukcesy filmowe osiągała w latach 1930–1935, kiedy współpracowała z austriackim reżyserem Josephem von Sternbergiem. Podczas II wojny światowej opowiedziała się przeciw III Rzeszy Niemieckiej, występując na frontach dla amerykańskich żołnierzy. W kolejnych dekadach skupiła się na karierze estradowej.
Ma na swoim koncie ponad 30 głównych kreacji filmowych.To Ona , legenda kina, nadała spodniom, marynarkom i krawatom bardziej kobiecy charakter i sprawiła, że panie zaczęły myśleć o nich nie tylko jako wygodnych i nieskomplikowanych, ale również seksownych i pociągających. Dietrich, jak żadna inna gwiazda kina, eksponowała swoje wdzięki, nosząc to, co w założeniu miało trafić do szafy mężczyzn.Dziś powiedzielibyśmy o niej „trendsetterka”, bo to ona jako pierwsza założyła męski garnitur i nosiła go z gracją godną hollywodzkiej gwiazdy. Styl przez nią stworzony opiera się na pewnej zabawie konwencją oraz przenikaniu się mody dedykowanej obu płciom.
 
fot.mat.prasowe



My kobiety zawdzięczamy jej:
  • ubieranie elementów męskiej garderoby,
fot.mat.prasowe
  •  zakładanie cylindrów,
fot.mat.prasowe
  • noszenie szelek,
fot.mat.prasowe

  • mode na blond fale,
fot.mat.prasowe
Moje ulubione cytaty Marleny Dietrich:
  • ,,Jeśli kobieta ubierając się pragnie przypodobać się własnemu mężowi – wkłada zeszłoroczną suknię.”
  • ,,Jeśli żona wybaczyła już mężowi, to nie powinna mu jego grzechów serwować na śniadanie.”
  • ,,Kobiety dzielą się na dwie kategorie. Na roztrzepane, które zawsze gubią rękawiczki, i na uważne, które zawsze jedną przynoszą do domu.”
  • ,,Ludzie, którzy mnie oglądają przypominają widzów na meczu tenisowym. Z tą tylko różnicą, że ich głowy nie poruszają się z lewa na prawo, lecz z dołu do góry.”
  • ,,W dwóch przypadkach ludzie absolutnie nie wierzą żadnym tłumaczeniom. Gdy mężczyzna wyjaśnia, skąd ma podbite oko, a kobieta… nowe futro.”
fot.mat.prasowe
 
 Zasady stylu Marleny Dietrich:
 
1.Klasyczny make-up.
2.Blond fale.
3.Połączenie garderoby męskiej z damską.
4.Szyk i nonszalancja.
5.Klasa.
 
fot.mat.prasowe
 
Źródła: Wikipedia
Zdjęcia: Wikipedia i Google,
Miłego czytania i oglądania,
Anrika i szafa gra,

Ikona Mody-MADELEINE VIONETT

fot.mat.prasowe
Madeleine Vionnet  francuska projektantka mody, nazywana architektem mody, pierwsza wprowadziła ukośne cięcie; do 1939 prowadziła własny dom mody Vionnet S.p.A. przy Avenue Montaigne w Paryżu.
Urodziła się w biednej rodzinie, jej ojciec – Abel Vionnet, pobierał opłaty celne w Aubervilliers pod Paryżem. Matka Madeleine porzuciła rodzinę, kiedy dziewczynka miała kilka lat. W wieku dziesięciu lat Madeleine Vionnet przerwała naukę i rozpoczęła termin w domu mody. W roku 1894 wyszła za mąż, lecz szybko się rozwiodła. Następnie wyjechała do Anglii, gdzie pracowała w pracowni Kate Reilly. Po powrocie do Paryża związała się z pracownią Callot Soers, a następnie z domem mody Jacques’a Douceta. Vionnet, około roku1907, jako pierwsza projektantka zrezygnowała z kobiecego gorsetu   wypełnień i usztywnień, które niegdyś miały przecież trzymać w ryzach sylwetkę.Ryzyko się opłaciło – kobiety były wdzięczne jej talentowi i zmysłowi, który przekładał się na stroje doskonale podkreślające walory kobiecej urody. Asami w rękawie Vionnet były drapowania i szycie z krepy. W 1917 roku otworzyła swój własny dom mody Vionnet S.p.A.. Inspirowała się strojami japońskimi i greckimi. Suknie Vionnet znajdują się w Centre de Documentation de la Couture.
 
Twórczość Vionnet radykalnie zmieniła relację ciała i ubioru. Podporządkowała strój wygodzie i podkreślaniu urody naturalnego piękna sylwetki. Jej innowacyjne techniki kroju i szycia oraz filozofia stroju wywarły olbrzymi wpływ na współczesną modę.Kroiła tkaniny bezpośrednio na manekinie.Jej sekretem idealnej formy stała się uważna obserwacja anatomii ciała – to wyznaczane przez nią linie stały się liniami cięć i przeszyć. Jedne z największych zbiorów: strojów, biżuterii, dodatków Madeleine Vionnet znajdują się w The Metropolitan Museum of Arts w Nowym Jorku oraz w Instytucie Ubioru w Kioto. Twierdziła:,,Sukienka nie musi wisieć na ciele,lecz postępować zgodnie z ruchem i linią ciała,kiedy kobieta się uśmiecha sukienka musi uśmiechać się razem z nią”.
 
My kobiety zawdzięczamy jej:
  • rezygnacje z noszenia gorsetów,
fot.mat.prasowe
 
  • rezygnacje z wypełnień i usztywnień wszelkiego rodzaju,
fot.mat.prasowe
 
  • drapowania,
fot.mat.prasowe
 
  • suknie z krepy,
fot.mat.prasowe
 
  • suknie inspirowane greckim antykiem,
fot.mat.prasowe
 
  • asymetryczne suknie,
fot.mat.prasowe
 
  • perfumy,
fot.mat,prasowe
Zasady stylu Madeleine Vionnet:
 
1. Swobodne i nie krępujące sylwetki suknie.
2. Zdobienia drapowane na sukniach.
3.Inspiracja antycznymi greckimi sukniami.
4.Skromność i wygoda.
5.Minimalistyczna biżuteria.
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe

Źródła i zdjęcia: Wikipedia i Google,

Miłego czytania i oglądania
Anrika i szafa gra,
 

Ikona Mody-JEANNE MARIE LANVIN

Urocza Paryżanka, Jeanne-Marie Lanvin (1867-1946), miała 22 lata, gdy otworzyła swoją pracownię w Paryżu. Do pracy mobilizowały ją twórcza natura i strach przed biedą. Była najstarszą z jedenaściorga rodzeństwa. Gdy do takiej motywacji doszedł talent oraz nieskazitelny gust, szybko zaczęła wspinać się po szczeblach kariery zawodowej. Błyskawicznie zajęła pozycję jednej z najważniejszych kobiet w świecie paryskiej mody dwudziestolecia międzywojennego. Jak wysoką? Coco Chanel szczerze jej nienawidziła, uważała za uzurpatorkę i największą konkurentkę!
Jako dziecko rozpoczęła naukę w zawodzie szwaczki i modystki. Mając 16 lat potrafiła już wykonać piękne kapelusze, po który przyjeżdżały: arystokratki, artystki, bogate mieszczki. Inteligentna i odważna postanowiła, że nie będzie pracowała na rzecz właścicielki salonu, ale na swoje własne nazwisko. Pracownie modniarską otworzyła w 1898 roku, a dom mody 2 lata później. Tak powstał jeden z pierwszych we Francji domów mody. 
Potwierdzeniem wielkiej pozycji zawodowej Jeanne było wstąpienie w 1909 roku do Syndykatu de la Couture (wielkiego krawiectwa).  Lanvin nie była zainteresowana poszukiwaniem nowoczesnych krojów i technik szycia, jak Madaleine Vionnet, nie tworzyła awangardowych ubrań-dzieł sztuki, jak Elsa Schiaparelli, ani też nie rewolucjonizowała mody kobiecej wprowadzając męskie elementy garderoby, jak Gabrielle Chanel. Jednak to z jej pracowni wychodziły najpiękniejsze: suknie, kostiumy, płaszcze i kapelusze dwudziestolecia międzywojennego. Jej największą ambicją był bowiem ubieranie kobiet we wspaniałe stroje. Była twórczynią idei robe de style.
Charakterystyczne dla tych projektów były: marszczone spódnice, wspaniałe ozdoby wykonane głównie z koronek i haftów, wykorzystywanie tylko najwyższej jakości materiałów i sprawdzonych technik. Efekt? Długa kolejka nieco konserwatywnej klienteli.
Pewna zachowawczość w stylu stała w opozycji do nowoczesnego postrzegania mody, jako przedsiębiorstwa, przemysłu, źródła zarobku. Była twórczynią idei, by domy mody zarabiały także na innych przedmiotach sygnowanych ich logo. Pod wpływem artystów Art Deco zaczęła sprzedawać przedmioty do dekoracji domów. Obecnie jest to bardzo popularna działalność przynosząca krocie np. Giorgio Armaniemu (linia Armani Casa). To nie wszystko. Popularność sportów przekonała ją do uruchomienia linii Lanvin Sport. Natomiast Lanvin Parfums było odpowiedzią na zainteresowanie jej perfumami szerokiego grona klientów, których nie było stać na  zakup kreacji marki. Nie mogli mieć ubrań, ale mieli zapach. Do dziś sprzedaż perfum jest jedną z najbardziej dochodowych dziedzin w działalności wielkich domów mody!
Sukces marki Lanvin wynikał nie tylko z kreatywności projektantki, ale także z fanatycznego dbania przez właścicielkę o piękno i wysoką jakość sprzedawanych artykułów. Przykład? Flakon perfum Arpege  z 1927 roku. Zaprojektował go Albert-Armand Rateau (1884-1938) znany twórca Art Deco na postawie wcześniejszego zdjęcia. Przedstawia Jeanne i małą Margueritę w strojach balowych. Ten piękny obraz miłości matki i córki został opatentowany w 1954 roku jako logo firmy. Choć był wykorzystywany do sygnowania ubrań już od 1927 roku!
My kobiety zawdzięczamy jej :
  • perfumy ,
fot.mat.prasowe
 
  • piękne nakrycia głowy ,
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
 
fot.mat.prasowe
 
  • piękne ,,swobodne” suknie,
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
fot.mat.prasowe
Zasady stylu Jeanne – Marie Lanvin :

1.Gładko zaczesana fryzura do tyłu.
2.Modne garsonki .
3.Swoboda  w modzie.
4.Przepych i bogactwo biżuterii.
5.Bogate zdobienia na głowie.
Źródła i zdjęcia: Wikipedia 
Miłego czytania i oglądania
Anrika i szafa gra,

Ikona Mody-LOUISE BROOKS

      Mary Louise Brooks znana wszystkim jako Louise Brooks

 – tancerka  , jedna z najzdolniejszych aktorek kina niemego oraz skandalistka .  Francuski historyk filmowy Henri Langlois mówiąc o niej posunął się nawet do twierdzenia „Nie istnieje Garbo, nie istnieje Dietrich, istnieje tylko Louise Brooks!”. Aktorka zapisała się na kartach historii nie tylko znakomitymi rolami ale również niepowtarzalnym stylem. W bardzo młodym wieku mając już 16 lat zaczęła robić karierę na Brodwayu, tancząc w rewiach.  Wtedy też, jak głosi legenda, postanowiła obciąć włosy na krótko, aby nie przeszkadzały jej w trakcie tańca i związanej z nim wymiany peruk. Dziś  nie dowiemy się, co tak naprawdę skłoniło ją do tak ryzykownej, nawet  na dzisiejsze czasy, zmiany fryzury. Zresztą z perspektywy historii najbardziej liczy się fakt, że Louise Brooks postawiła na oryginalną fryzurę, a świat ją za to pokochał.

Czarny bob to uczesanie, stało się  symbolem lat 20. i 30. Gładkie włosy do podbródka i wyrazista grzywka szybko zaczęły funkcjonować w stałym połączeniu z charakterystycznym makijażem – obrysowanymi czarną kredką oczami i ustami pomalowanymi ciemną szminką. Tak wyglądająca twarz szybko stała się wizytówką każdej chłopczycy. W jej szafie królowała  garderoba typowej fordanserki – lśniące cekinami sukienki, jedwabne halki, sznury pereł i peruki z piór. Brooks była prawdziwym symbolem „roaring twenties”. Należała do subkultury flapperekFlapperki pojawiły się w latach 20. ubiegłego wieku. Zdominowały okres dwudziestolecia międzywojennego, korzystając z uroków roztańczonego, zakochanego w kabaretach i rewiach świata. Chłopczyce były młodymi kobietami, którym nie odpowiadał panujący wówczas kanon kobiecości. Zamiast spełniać oczekiwania, pragnęły wolności i życia pełną piersią.
Na początku głównym pomysłem chłopczyc było robienie rzeczy na odwrót – jeśli w modzie damskiej obowiązywały suknie z gorsetem, one zakładały luźne, zwiewne sukienki, nie posiadające nawet wcięcia w talii. Aby przydać sylwetce smukłości i nie zwracać uwagi na eksponowany dotychczas przez kobiety biust, wiele flapperek wręcz obandażowywało sobie klatkę piersiową.
My kobiety zawdzięczamy jej :
  • fryzurę ,,bob’,’
  • modę na peruki z piór,
  • modę na jedwabne halki,
  • wolność i swobodę w modzie,
Zasady stylu Louise Brooks:

1.Krótko przycięta fryzura ,,bob”.
2.Ciemny , mroczny make-up.
3.Swoboda i wolność w modzie.
4.Przepych i bogactwo.
Źródła i zdjęcia: Wikipedia i Google,
Miłego czytania i oglądania
Anrika i szafa gra,

Ikona Mody-JEAN PATOU

Jean Patou  – kreator mody, twórca perfum.

Jego projekty kolekcji mody w latach 20.Wpisały się w nurt emancypacji kobiet. Był prekursorem kobiecych ubiorów sportowych do gry w golfa czy tenisa. Jean Patou jako pierwszy zaprojektował kostiumy do kąpieli z dzianiny. Jego projekty charakteryzowały się wyjątkową prostotą, a w jego kolekcjach, ubiór zachowując wyrafinowaną elegancję pozwalał kobiecie na swobodę. Mawiał że: ”Niektóre krawcowe pragną uchodzić za artystę , a ja mam jedną ambicję mieć dobry smak”.Perfumy wprowadzone przez Jean Patou są luksusowe i nowoczesne. Najsławniejszy z zapachów “Joy” stworzony w roku 1930 od chwili powstania do dziś sprzedaje się znakomicie.

My kobiety zawdzięczamy mu :
  •  stworzenie sportowych ubrań dla kobiet,
fot.mat.prasowe
  • stroje kąpielowe z dzianiny,
fot.mat.prasowe
  • proste i swobodne ubrania,
fot.mat,prasowe
  • perfumy JOY,
fot.mat.prasowe
Zasady stylu Jean Patou:
1.Perfecyjnie ułożone włosy.
2.Elegancja i klasa .
3.Prostota i swoboda.
Źródła i zdjęcia: wikipedia,
Miłej lektury ,
Anrika i szafa gra,

Ikona Mody-CLARA BOW

Clara Bow 

– to amerykańska gwiazda niemego kina lat 20. XX wieku.  Jej życiorys pełen jest wzlotów i upadków, sukcesów i dramatów. Była biedna i bogata, była uwielbiana i nie akceptowana. Nie można odmówić jej charakteru i odwagi. Jako ciekawostkę dodam, że bajkowa postać Maxa Fleischera, Betty Boop, zainspirowana była właśnie Clarą.  Po wielkim sukcesie filmu ‘It’ z 1927 roku okrzyknięta została pierwszą ‘It Girl’. Na jej przykładzie można doskonale przedstawić modę panującą w tamtych czasach. Gwiazdy ekranu stały się wyroczniami mody, a ich coraz odważniejsze kreacje wzorem do naśladowania.
Clara nosiła zgodne z ówczesną modą krótkie rude włosy – tzw. bob, które stały się symbolem emancypacji kobiet. Clara Bow malowała usta szminką na kształt serca. Efekt taki osiągało się przez pomalowanie tylko środkowej części ust mocną czerwoną szminką. Miała mocno podkreślone oczy i wyskubane brwi, które domalowywała cienką czarną kredką w kształt łuku.Bow była jedną z najlepiej ubranych aktorek swoich czasów. Uwielbiała drogie futra i eleganckie stroje. Jej odwaga i burzliwe życie osobiste często szokowały.  Okres jej świetności przypadł na okres wielkich zmian w modzie i w mentalności ówczesnych ludzi. Po pierwszej wojnie światowej zmieniła się całkowicie konstrukcja kobiecego stroju. Modna stała się smukła, chłopięca sylwetka.

My kobiety zawdzięczamy jej:
  • modę na fryzure ,,bob ”,
fot.mat.prasowe
  • malowanie ust w kształt serca,
fot.mat.prasowe
  • noszenie efektownych nakryć na głowę ,
fot.mat.prasowe
  • modę na chłopięcą sylwetkę,
fot.mat.prasowe
Zasady stylu Clary Bow:


1.Rude włosy krótko przycięte na ”boba”.
2.Usta pomalowane w kształt ust.
3.Efektowne nakrycia na głowie.
4.Proste kroje ubrań.
5.Skromna biżuteria.

Źródła: Wikipedia
Zdjęcia: wikipedia i google

Miłej lektury
Anrika i szafa gra,

 

Ikona Mody-GRETA GARBO

Greta Lovisa Gustafsson znana wszystkim jako Greta Garbo

– szwedzka aktorka gwiazda filmowa , czterokrotnie nominowana do Oscara .
„Zimny płomień Szwecji”, „kobieta-Sfinks” – tak do dziś określa się jedną z najbardziej fascynujących kobiet w historii kina, Gretę Garbo. Jej zagadkowa postać, talent aktorski oraz niezwykła uroda sprawiły, że już za życia mówiono o niej „legenda Hollywood”.Posiadała najdłuższe w dziejach filmu naturalne rzęsy, które odpowiednio oświetlone z góry, rzucały zniewalający efekt cienia padającego na policzki. Długie i gęste rzęsy dodawały jej oczom głębi i zalotności.

Garbo stała się obiektem pożądania mężczyzn i idolką kobiet pod względem ubioru, makijażu, fryzury oraz specyficznego sposobu bycia. Dzięki niej w Hollywood zapanowała moda na kobiety niezwykle tajemnicze, nieprzystępne. Zapisała się w dziejach nie tylko jako gwiazda kina, ale również ikona stylu.  Za sprawą Grety kobiety na całym świecie pokochały męskie garnitury, gigantyczne kołnierze, długie szale i kapelusze. Znakiem rozpoznawalnym Grety były cienkie brwi, mocno podkreślone rzęsy i przenikliwe spojrzenie. Fryzura aktorki również nie pozostała obojętna. Burza loków to jedna z najczęściej kopiowanych fryzur dawniej i dziś.

My kobiety zawdzięczamy jej :
  • noszenie męskich garniturów ,
fot.mat.prasowe
  • gigantyczne kołnierze ,
fot.mat.prasowe
  • długie , duże  szaliki ,
fot.mat.prasowe
  • kapelusze ,
fot.mat.prasowe
  • berety ,
fot.mat.prasowe
  • turbany ,
fot.mat.prasowe
  • cienkie brwi i mocno podkreślone rzęsy ,
fot.mat.prasowe
  • fryzurę loki Grety Garbo,
fot.mat.prasowe
Zasady stylu Grety Garbo :
1.Burza loków i mocno podkreślone rzęsy.
2.Gustowne nakrycia głowy .
3.Słabość do męskich stylizacji.
4.Skromna biżuteria.
5.Tajemnicza noszalncja.
Wszystkie powyższe zdjęcia pochodzą z wikipedii i google.
Źródło: wikipedia.
Miłego czytania i oglądania ,
Anrika i szafa gra,

Ikona Mody-POLA NEGRI

Barbara Apolonia Chałupiec znana wszystkim jako Pola Negri

– polska aktorka teatralna i filmowa, międzynarodowa gwiazda kina niemego .
Znana jako symbol seksu i egzotycznej urody, obiekt westchnień mężczyzn  i femme fatal .
Wylansowała modę na pomalowane paznokcie u stóp. Uważała, że odsłonięte palce w pantoflach nie mogą być „nagie”. To ona  pierwsza zaczęła nosić sandały i wysokie, zgrabne botki na obcasach, była mistrzynią makijażu, lansowała oryginalne modele sukni do podróży lotniczych. Podkreślone mocno oczy, uszminkowane usta, najmodniejsze kreacje. Tak wyglądała, gdy rozpoczęła wielką karierę międzynarodową w Berlinie. Tak prezentowała się przez cała swoją karierę!
 
My kobiety zawdzięczamy jej :
  •  pedicure ,
  • noszenie sandałów na obcasach ,
  • noszenie botków na obcasach ,
  • mocne podkreślenie oczu ,
  • wyraziście pomalowane usta,
  • oryginalne modele sukni do podróży lotniczych
Moje ulubione cytaty Poli Negrii :
Kobieta nie powinna ukrywać swej piękności do tego stopnia by utracić ludzki wygląd.
Legenda zobowiązuje.
W życiu liczą się osiągnięcia , a nie pochodzenie.
Im mniej się ludziom pokazujemy , tym więcej o nas mówią.
Zasady stylu Poli Negrii:
1.Wyrazisty, mocny makijaż.
2.Elegancja i przepych.
3.Bogactwo biżuterii.
4.Modne ozdoby we włosach.
5.Buty na obcasach.
Wszystkie powyższe zdjęcia pochodzą z wikipedii i google.
Źródło: wikipedia
Mamy nadzieję, że miło i ciekawie się czytało.
Anrika i szafa gra,