Anrikaiszafagra.pl - blog modowy

5 marca, 20185 kwietnia, 2018

Oscary 2018 – Kreacje gwiazd

Czytaj dalej Oscary 2018 – Kreacje gwiazd

20 czerwca, 201723 stycznia, 2023

Ikona Mody-DOLORES COSTELLO

Dolores Costello

fot.mat.prasowe

Dolores Costello urodzona 1 marca w 1903 roku w Pensylwanii była córką sławnego aktora kina niemego Maurice’a Costello. Zamiłowanie do aktorstwa i talent zawdzięcza, więc tacie.

Zadebiutowała wraz ze swą siostrą Helen w 1909 roku. Wystąpiły razem w sztuce “George White’s Scandals”. W pierwszym filmie wystąpiła już w 1925 roku. Była to produkcja wytwórni Warner Brothers. W 1926 roku została WAMPAS BABY STAR. W tym samym roku wystąpiła także w filmie “The Sea Beast”, w którym partnerował jej John Barrymnore, którego dwa lata później poślubiła. Dolores z Johnem miała dwoje dzieci, ale po 7 latach wspólnego małżeństwa postanowili się rozstać i pójść każde z nich osobną drogą przez życie, choć był to jej drugi mąż bo pierwszym był John Vruwink. Kiedy zaczęto kręcić filmy dźwiękowe Dolores już w nich nie występowała. Zajmowała się w tym czasie wychowywaniem swoich dzieci. W połowie lat 30-tych znowu powróciła na plan filmowy grać w filmach. Były to zazwyczaj filmy wysokobudżetowe. Po roli w “This Is The Army” (1943) odeszła na emeryturę i zamieszkała samotnie na ranczu w Californi. Zmarła na odmę płucną w wieku 76 lat w 1979 roku.

fot.mat.prasowe

My kobiety zawdzięczamy jej :

modę na długie włosy, ( pomimo panującej wtedy mody na fryzury krótkie na tzw. ,, pazia”)

fot.mat.prasowe

noszenie bluzek i sukienek typu pensjonarka,

fot.mat.prasowe

nakładanie efektownych nakryć głowy,

fot.mat.prasowe

modę na wiktoriańskie rękawki,

fot.mat.prasowe

noszenie białych bluzek z kołnierzykiem,

fot.mat.prasowe

Zasady stylu Dolores Costello:

1.Długie falowane włosy.

2. Elegancja.

3. Klasa.

4. Białe kołnierzyki.

5. Słabość do nakryć głowy.

Źródła i zdjęcia:wikipedia i google,

Miłej lektury,

Anrika i szafa gra,

22 listopada, 201623 stycznia, 2023

Ikona Mody-JOAN CRAWFORD

Luccille Fay LeSueur znana wszystkim jako Joan Crawford.

fot.mat.prasowe

Joan Crawford, amerykańska aktorka kinowa i telewizyjna a także tancerka. W 1999 r. American Film Institute umieścił ją na dziesiątym miejscu na liście największych aktorek wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends). Karierę zaczynała jako tancerka rewiowa na Broadwayu. W 1925 r. podpisała kontrakt z MGM i wkrótce została symbolem filmów o flapper. W latach 30. zasłynęła z ról kobiet, które ciężką pracą zdobywają sukces i miłość. U schyłku tej dekady jednak jej filmy przestały przynosić wysokie zyski. W połowie lat 40. aktorka powróciła do wysokiej formy, a w 1945 r. została laureatką Oscara za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą w Mildred Pierce. Była jeszcze dwukrotnie nominowana do tej nagrody za filmy noir Opętana i Sudden Fear. Zagrała w ponad 80 filmach, zarówno niemych jak i dźwiękowych, m.in. w Naszych roztańczonych córkach, Ludziach w hotelu, Kobietach, Humoresce, Co się zdarzyło Baby Jane?. Najczęściej występowała u boku Clarka Gable’a (ośmiokrotnie). W połowie lat 70. wycofała się z życia publicznego. Była czterokrotnie zamężna. Adoptowała pięcioro dzieci z czego jedno zostało odebrane przez biologiczną matkę. Crawford wydziedziczyła dwoje dzieci, Christinę i Christophera. Aktorka była bohaterką kontrowersyjnych wspomnień autorstwa jej córki, Christiny, Mommie Dearest, na podstawie których powstał również film z Faye Dunaway.

fot.mat.prasowe

Crawford była w szkole z internatem, a że rodziny nie było stać na opłacenie czesnego, musiała wykonywać różne pracy m.in. zmywać i sprzątać w szkole. Ostatecznie związek Anny i Henry’ego rozpadł się, a dzieci wraz z matką z powodu trudnej sytuacji życiowej musiały zamieszkać na zapleczu pralni. W szkole świętej Agnieszki wystąpiła po raz pierwszy na scenie w przedstawieniu baletowym Miesiące roku. Po kilku latach musiała wybrać szkołę średnią i zapisała się do Akademii Rockingham, którą ukończyła w 1923 r. Wkrótce zaczęła pracować w domu towarowym i rozpoczęła edukację w Stephen College w Columbii, do którego po kilku miesiącach przestała uczęszczać. W owym czasie wygrywała konkursy taneczne w nocnych klubach i czekała na swoją szansę, aby zaistnieć w świecie showbiznesu.

fot.mat.prasowe

Dzięki znajomościom z Katherine Emerine, u której występowała jako tancerka w objazdowej rewii, zdecydowała się wyruszyć do Chicago i tam pracowała jako tancerka, z gażą 25 dolarów tygodniowo. Przebywała w Oklahoma City i Detroit. Właśnie tam została zauważona przez producenta J.J. Schuberta, który zaproponował jej udział w nowym projekcie Innocent Eyes, który miał premierę w marcu 1924 r. w Winter Garden Theatre w Nowym Jorku. Wkrótce otrzymała podwyżkę i zarabiała 35 dolarów tygodniowo. Udane występy spowodowały, że Harry Rapf, producent z MGM, zaprosił ją na zdjęcia próbne. Boże Narodzenie spędziła w Kansas City z rodziną. Wówczas otrzymała telegram z informacją o propozycji 5-letniego kontraktu od wytwórni, z gwarancją zarobku 75 dolarów tygodniowo. Dnia 3 stycznia 1925 r. dotarła do Los Angeles i została zakwaterowana w Hotelu Washington. Dzięki pomocy gwiazdora kina niemego Williama Hainesa aktorka względnie szybko odnalazła się w nowym otoczeniu. W 1925 r. zagrała w sześciu filmach, ale w większości przypadków nie była wymieniana w napisach. W Lady of Night była dublerką Normy Shearer, w The Only Thing Jacka Conwaya była damą dworu, statystowała w The Circle i Wesołej wdowie, a bardziej znaczącą rolą była Bobby w Pretty Ladies. Wkrótce szef reklamy MGM stwierdził, że aktorka musi mieć zmienione nazwisko ponieważ LeSueur brzmi zbyt teatralnie, pasuje do królowej burleski, a ponadto mało kto wiedział jak poprawie wypowiedzieć nazwisko przez co LeSueur kojarzylo się ze słowem sewer (ściek po ang.). W wyniku konkursu przeprowadzonego w czasopiśmie filmowym Lucille LeSueur stała się Joan Crawford.

W 1926 r. Crawford w plebiscycie WAMPAS Baby Stars znalazła się na liście najbardziej perspektywicznych gwiazd filmowych. Pierwszym istotniejszym filmem w karierze aktorki był występ Demonie cyrku, a jej grę docenił m.in. The New York World. Występ w Naszych roztańczonych córkach potwierdził formę aktorki. Decydenci MGM uznali, że Crawford jest gotowa na współpracę z największymi męskimi gwiazdami kina niemego: Johnem Gilbertem, Ramonem Navarro.

fot.mat.prasowe

Aktorka nie miała własnych dzieci chociaż bardzo ich pragnęła. Na pewnym etapie kariery jednak poddała się zabiegom aborcji, a ponadto kilkukrotnie poroniła. W konsekwencji zdecydowała się na adopcję. Adoptowała pięcioro dzieci: Christinę, dwóch Christopherów, bliźniaczki Cathy i Cynthię. Przy czym pierwszy syn Christopher został, po blisko rocznym pobycie w domu Crawford, odebrany przez biologiczną matkę. Bliźniaczki po latach wspominały matkę jako troskliwą i czułą kobietę natomiast Christopher, a przede wszystkim Christina mieli negatywne zdanie o Crawford. W 1978 r. Christina napisała książkę Mommie Dearest, w której twierdziła, że Joan znęcała się fizycznie i psychicznie nad nią i jej bratem. Według Christiny „matka była alkoholiczką. I kochała tylko siebie. My byliśmy jej potrzebni do tego, by interesowały się nią media. Adoptowała nas dla rozgłosu”. Wiele osób bliskich Crawford m.in. jej osobista sekretarka Betty Barker, Van Johnson, Marlene Dietrich, Myrna Loy, Katharine Hepburn, a także Bette Davis nie dało wiary rewelacjom autorki książki. Jednakże Betty Hutton czy też Helen Hayes twierdziły, że były świadkami agresywnego zachowania Crawford.

fot.mat.prasowe

Dnia 10 maja 1977 r. Crawford zmarła w swoim apartamencie w Nowym Jorku. Przyczyną zgonu był zawał serca. Zgodnie z testamentem bliźniaczki Cindy i Cathy otrzymały 77,5 tys. dolarów, Betty Barker, przyjaciółka i sekretarka Crawford, otrzymała 35 tys. dolarów, a Christopher i Christina zostali wydziedziczeni z „powodów które są im dobrze znane”. Część pieniędzy została przekazana wielu organizacjom m.in. domowi opieki Motion Picture Home, który aktorka sama założyła, Amerykańskiemu Towarzystwu Walki z Rakiem, Stowarzyszeniu Dystrofii Mięśniowych, Amerykańskiemu Stowarzyszeniu Chorób Serca oraz Szkole dla Chłopców w Wiltwyck.

New York Times opublikował na pierwszej stronie liczący 2 tysiące słów nekrolog. Dnia 13 maja Jack Valenti, dyrektor generalny Motion Picture Association of America, poprosił o minutę ciszy we wszystkich studiach Hollywood. Tego samego dnia odbyła się prywatna ceremonia pogrzebu w której wzięła udział czwórka dzieci i 75 innych osób. Natomiast nabożeństwo żałobne miało miejsce w All Souls Unitarian Church, w którym wzięło udział 1,5 tys. osób. W czasie uroczystości przemawiali Anita Loss, Cliff Robertson, Geraldine Brooks, a zaśpiewała Pearl Bailey.

My kobiety zawdzięczamy jej:

modę na wytworne nakrycia głowy,

fot.mat.prasowe

modę na błyszczące,połyskujące,cekinowe ubrania,

fot.mat.prasowe

modę na noszenie etoli,

fot.mat.prasowe

modę na długie suknie,

fot.mat.prasowe

modę na noszenie damskich kombinezonów,

fot.mat.prasowe

modę na długie rzęsy,

fot.mat.prasowe

Zasady stylu Joan Crawford:

1. Nieskazitelna fryzura i długie rzęsy.

2. Bogato zdobione nakrycia głowy

3. Błyszczące i połyskujące ubrania.

4.Długie suknie.

5.Szyk, noszalancja i wielka klasa.

Źródła i zdjęcia: wikipedia i google.

Miłej lektury,

Anrika i szafa gra,

fot.mat.prasowe

24 sierpnia, 201623 stycznia, 2023

Ikona Mody-MARLENA DIETRICH

Marie Magdalene Dietrich znana wszystkim jako Marlena Dietrich

fot.mat.prasowe

Niemiecka aktorka i piosenkarka, obywatelka amerykańska.

Pierwsze role zagrała już w latach 20., jednak dopiero film Błękitny anioł z 1930 roku przyniósł jej międzynarodowy rozgłos. Największe sukcesy filmowe osiągała w latach 1930–1935, kiedy współpracowała z austriackim reżyserem Josephem von Sternbergiem. Podczas II wojny światowej opowiedziała się przeciw III Rzeszy Niemieckiej, występując na frontach dla amerykańskich żołnierzy. W kolejnych dekadach skupiła się na karierze estradowej.

Ma na swoim koncie ponad 30 głównych kreacji filmowych.To Ona , legenda kina, nadała spodniom, marynarkom i krawatom bardziej kobiecy charakter i sprawiła, że panie zaczęły myśleć o nich nie tylko jako wygodnych i nieskomplikowanych, ale również seksownych i pociągających. Dietrich, jak żadna inna gwiazda kina, eksponowała swoje wdzięki, nosząc to, co w założeniu miało trafić do szafy mężczyzn.Dziś powiedzielibyśmy o niej „trendsetterka”, bo to ona jako pierwsza założyła męski garnitur i nosiła go z gracją godną hollywodzkiej gwiazdy. Styl przez nią stworzony opiera się na pewnej zabawie konwencją oraz przenikaniu się mody dedykowanej obu płciom.

fot.mat.prasowe

My kobiety zawdzięczamy jej:

ubieranie elementów męskiej garderoby,

fot.mat.prasowe

zakładanie cylindrów,

fot.mat.prasowe

noszenie szelek,

fot.mat.prasowe

mode na blond fale,

fot.mat.prasowe

Moje ulubione cytaty Marleny Dietrich:

,,Jeśli kobieta ubierając się pragnie przypodobać się własnemu mężowi – wkłada zeszłoroczną suknię.”
,,Jeśli żona wybaczyła już mężowi, to nie powinna mu jego grzechów serwować na śniadanie.”
,,Kobiety dzielą się na dwie kategorie. Na roztrzepane, które zawsze gubią rękawiczki, i na uważne, które zawsze jedną przynoszą do domu.”
,,Ludzie, którzy mnie oglądają przypominają widzów na meczu tenisowym. Z tą tylko różnicą, że ich głowy nie poruszają się z lewa na prawo, lecz z dołu do góry.”
,,W dwóch przypadkach ludzie absolutnie nie wierzą żadnym tłumaczeniom. Gdy mężczyzna wyjaśnia, skąd ma podbite oko, a kobieta… nowe futro.”

fot.mat.prasowe

Zasady stylu Marleny Dietrich:

1.Klasyczny make-up.

2.Blond fale.

3.Połączenie garderoby męskiej z damską.

4.Szyk i nonszalancja.

5.Klasa.

fot.mat.prasowe

Źródła: Wikipedia
Zdjęcia: Wikipedia i Google,

Miłego czytania i oglądania,

Anrika i szafa gra,

19 kwietnia, 201623 stycznia, 2023

Ikona Mody-LOUISE BROOKS

Mary Louise Brooks znana wszystkim jako Louise Brooks

– tancerka , jedna z najzdolniejszych aktorek kina niemego oraz skandalistka . Francuski historyk filmowy Henri Langlois mówiąc o niej posunął się nawet do twierdzenia „Nie istnieje Garbo, nie istnieje Dietrich, istnieje tylko Louise Brooks!”. Aktorka zapisała się na kartach historii nie tylko znakomitymi rolami ale również niepowtarzalnym stylem. W bardzo młodym wieku mając już 16 lat zaczęła robić karierę na Brodwayu, tancząc w rewiach. Wtedy też, jak głosi legenda, postanowiła obciąć włosy na krótko, aby nie przeszkadzały jej w trakcie tańca i związanej z nim wymiany peruk. Dziś nie dowiemy się, co tak naprawdę skłoniło ją do tak ryzykownej, nawet na dzisiejsze czasy, zmiany fryzury. Zresztą z perspektywy historii najbardziej liczy się fakt, że Louise Brooks postawiła na oryginalną fryzurę, a świat ją za to pokochał.

Czarny bob to uczesanie, stało się symbolem lat 20. i 30. Gładkie włosy do podbródka i wyrazista grzywka szybko zaczęły funkcjonować w stałym połączeniu z charakterystycznym makijażem – obrysowanymi czarną kredką oczami i ustami pomalowanymi ciemną szminką. Tak wyglądająca twarz szybko stała się wizytówką każdej chłopczycy. W jej szafie królowała garderoba typowej fordanserki – lśniące cekinami sukienki, jedwabne halki, sznury pereł i peruki z piór. Brooks była prawdziwym symbolem „roaring twenties”. Należała do subkultury flapperek. Flapperki pojawiły się w latach 20. ubiegłego wieku. Zdominowały okres dwudziestolecia międzywojennego, korzystając z uroków roztańczonego, zakochanego w kabaretach i rewiach świata. Chłopczyce były młodymi kobietami, którym nie odpowiadał panujący wówczas kanon kobiecości. Zamiast spełniać oczekiwania, pragnęły wolności i życia pełną piersią.

Na początku głównym pomysłem chłopczyc było robienie rzeczy na odwrót – jeśli w modzie damskiej obowiązywały suknie z gorsetem, one zakładały luźne, zwiewne sukienki, nie posiadające nawet wcięcia w talii. Aby przydać sylwetce smukłości i nie zwracać uwagi na eksponowany dotychczas przez kobiety biust, wiele flapperek wręcz obandażowywało sobie klatkę piersiową.

My kobiety zawdzięczamy jej :

fryzurę ,,bob’,’

modę na peruki z piór,

modę na jedwabne halki,

wolność i swobodę w modzie,

Zasady stylu Louise Brooks:

1.Krótko przycięta fryzura ,,bob”.

2.Ciemny , mroczny make-up.

3.Swoboda i wolność w modzie.

4.Przepych i bogactwo.

Źródła i zdjęcia: Wikipedia i Google,

Miłego czytania i oglądania

Anrika i szafa gra,

28 lutego, 201623 stycznia, 2023

Ikona Mody-CLARA BOW

Clara Bow

– to amerykańska gwiazda niemego kina lat 20. XX wieku. Jej życiorys pełen jest wzlotów i upadków, sukcesów i dramatów. Była biedna i bogata, była uwielbiana i nie akceptowana. Nie można odmówić jej charakteru i odwagi. Jako ciekawostkę dodam, że bajkowa postać Maxa Fleischera, Betty Boop, zainspirowana była właśnie Clarą. Po wielkim sukcesie filmu ‘It’ z 1927 roku okrzyknięta została pierwszą ‘It Girl’. Na jej przykładzie można doskonale przedstawić modę panującą w tamtych czasach. Gwiazdy ekranu stały się wyroczniami mody, a ich coraz odważniejsze kreacje wzorem do naśladowania.
Clara nosiła zgodne z ówczesną modą krótkie rude włosy – tzw. bob, które stały się symbolem emancypacji kobiet. Clara Bow malowała usta szminką na kształt serca. Efekt taki osiągało się przez pomalowanie tylko środkowej części ust mocną czerwoną szminką. Miała mocno podkreślone oczy i wyskubane brwi, które domalowywała cienką czarną kredką w kształt łuku.Bow była jedną z najlepiej ubranych aktorek swoich czasów. Uwielbiała drogie futra i eleganckie stroje. Jej odwaga i burzliwe życie osobiste często szokowały. Okres jej świetności przypadł na okres wielkich zmian w modzie i w mentalności ówczesnych ludzi. Po pierwszej wojnie światowej zmieniła się całkowicie konstrukcja kobiecego stroju. Modna stała się smukła, chłopięca sylwetka.

My kobiety zawdzięczamy jej:

modę na fryzure ,,bob ”,

fot.mat.prasowe

malowanie ust w kształt serca,

fot.mat.prasowe

noszenie efektownych nakryć na głowę ,

fot.mat.prasowe

modę na chłopięcą sylwetkę,

fot.mat.prasowe

Zasady stylu Clary Bow:

1.Rude włosy krótko przycięte na ”boba”.
2.Usta pomalowane w kształt ust.
3.Efektowne nakrycia na głowie.
4.Proste kroje ubrań.
5.Skromna biżuteria.

Źródła: Wikipedia
Zdjęcia: wikipedia i google

Miłej lektury

Anrika i szafa gra,

21 października, 201523 stycznia, 2023

Ikona Mody-POLA NEGRI

Barbara Apolonia Chałupiec znana wszystkim jako Pola Negri

– polska aktorka teatralna i filmowa, międzynarodowa gwiazda kina niemego .

Znana jako symbol seksu i egzotycznej urody, obiekt westchnień mężczyzn i femme fatal .

Wylansowała modę na pomalowane paznokcie u stóp. Uważała, że odsłonięte palce w pantoflach nie mogą być „nagie”. To ona pierwsza zaczęła nosić sandały i wysokie, zgrabne botki na obcasach, była mistrzynią makijażu, lansowała oryginalne modele sukni do podróży lotniczych. Podkreślone mocno oczy, uszminkowane usta, najmodniejsze kreacje. Tak wyglądała, gdy rozpoczęła wielką karierę międzynarodową w Berlinie. Tak prezentowała się przez cała swoją karierę!

My kobiety zawdzięczamy jej :