Opublikowane w

Ikona Mody-JEANNE PAQUIN

Jeanne Paquin urodzona w 1969 roku czołowa francuska projektantka mody. Pierwsza kobieta, która zaczęła szyć haute couture oraz jedna z pionierek nowoczesnej mody tamtych lat.

Jeanne już jako młoda nastolatka została wysłana do pracy i szkolona była jako krawcowa w Rouff paryskim domu mody założonym w 1884 roku i położonym przy Boulevard Haussmann. Szybko awansowała na kierowniczkę szwalni. W 1981 roku poślubiła Isidore René Jacob, znanego jako Paquin. Był on właścicielem Paquin Lalanne, domu mody, który początkował jako sklep z odzieżą męską w latach 40. XIX wieku. Jako małżeństwo zmienili nazwę firmy na Paquin i zaczęli budować biznes.

W 1891 roku Jeanne wraz z mężem Isidore Paquin otworzyli Maison de Couture przy 3 Rue de la Paix w Paryżu, naprzeciwko słynnego House of Worth.

Ikona Mody-CHARLES FREDRICK WORTH

 Jeanne projektowała, a Isidore prowadził firmę. Na początku Jeanne wybierała tylko pastelowe tkaniny, aż przeszła do intensywniejszych kolorów tj. czerń i jej charakterystyczna czerwień. Czerń w tamtym czasie była kolorem tylko żałobnym, a projektantka uczyniła go modnym. Łączyła czarny z jaskrawo kolorowym podszewkami i haftowanym wykończeniem. Jej projekty nie mogły krępować sylwetki! Jej elegancki i wygodny strój to fason z podniesionym stanem. Były to dwuczęściowe suknie: spódnica z przedłużeniem z tyłu w tren, do tego żakiet czy bolerko. Klientki chętnie kupowały jej klasyczne etole czy mufki. Inspirowała się strojami z antyku greckiego. Jej odcięte pod biustem suknie, które popularyzowała na początku XX wieku miały odniesienie do okresu empire i dyrektoriatu. Projektowała też nowoczesne stroje tj. płaszcze i szlafroki, które cieszyły się wielką popularnością. Sławna była z żywych kolorów uwielbiała połączenie czerni z czerwienią. Połączenie to w ubiorze promowała zwłaszcza w okresie po śmierci swojego męża w 1907 roku.

 

Jeanne Paquin była pierwszą couturier, która wysłała znane osoby w swoje kreacje na imprezy tj. opery i wyścigi konne, w celach reklamowych.  Po pewnym czasie sama zaczęła organizować swoje pokazy mody. Na których nie zabrakło tańca baletnic w jej strojach. Była nie tylko wizjonerką i kreatorką, ale miała i zmysł do biznesu, dzięki czemu jej dom mody stał się jeszcze bardziej rozpoznawalny od samego Wortha! Dla ludzi ściągających jej pomysły była bardzo mściwa i wytaczała sprawy sądowe innym marką i dziennikarzom, którzy ukazywali zdjęcia jej projektów, zanim odbył się pokaz. Paquin często współpracowała z ilustratorami i architektami, tj. Léon Bakst, George Barbier, Robert Mallet-Stevens i Louis Süe, którzy pomagali jej w projektowaniu biżuterii, dodatków i strojów scenicznych oraz ilustrowali jej projekty. Gdy inne dom mody odrzuciły współpracę z teatrem, ona jako jedyna współpracowała z teatrem. W 1913 roku reporter z New York Times określił Jeanne jako „najbardziej komercyjnego artystę na świecie”. Jej działalność wyszła poza Francję. W 1896 roku otworzyła swój dom mody The House of Paquin w Londynie. W londyńskim butiku zatrudniono młodą Madeleine Vionnet.

Ikona Mody-MADELEINE VIONETT

 W 1912 roku wraz z przyrodnim bratem otworzyła salon Paquin-Joire w Nowym Jorku przy słynnej Fith Avenue. Następne były dom w Buenos Aires i Madryt.

W 1900 roku Jeanna przyłączyła do zorganizowania Wystawy Uniwersalnej i wybrano ją na przewodniczącą Sekcji Mody. Jej projekty znalazły się  na wystawie, a projektantka sama stworzyła własnego manekina na wystawę. W 1907 roku zmarł jej ukochany mąż Isidore Paquin w wieku 45 lat i pozostawił Jeanne wdową w wieku 38 lat. W uroczystościach pogrzebowych wzięło udział ponad 2 tyś osób. Projektantka po śmierci męża chodziła ubrana głównie w czarno białe kreacje. W 1912 roku wraz z przyrodnim bratem otworzyli  Paquin-Joire na Fifth Avenue w Nowym Jorku. W tym samym roku Jeanne podpisała wyłączną umowę ilustracyjną z La Gazette du Bon Ton. W La Gazette du Bon Ton wystąpiło sześciu innych wiodących wtedy paryskich projektantów – Louise Chéruit , Georges Doeuillet , Jacques Doucet, Paul Poiret, Redfern & Sons oraz House of Worth. W 1913 roku Jeanne  przyjęła prestiżowy francuski Legion d’Honneur w uznaniu za jej wkład gospodarczy w kraju. Była pierwszą projektantką, która otrzymała ten zaszczyt. Rok później Jeanne odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych. Za pięć dolarów uczestnicy mogli oglądać najnowsze projekty The House of Paquin. Mimo wysokiej ceny biletów wystawy szybko się wyprzedawały. 

 

W czasie  I wojny światowej Jeanne pełniła funkcję prezesa Chambre Syndicale de la Couture. Była pierwszą kobietą, która pełniła funkcję prezesa syndykatu pracodawców we Francji. W szczytowym momencie Dom Paquina był tak dobrze znany, że Edith Wharton wspomniała o nazwie firmy w Domu Mirtha. W czasach, gdy inne domy mody zatrudniały od 50 do 400 pracowników, Dom Paquin zatrudniał do 2000 osób na szczycie. Wśród klientów Paquin znajdowały się: Królowe Hiszpanii, Belgii i Portugalii. 

 Jeanne Paquin przeszła na emeryturę w 1920 roku, swoje obowiązki przekazała swojej asystentce Madeleine Wallis. Asystentka Wallis pozostała projektantką domu dla Paquin do 1936 roku, w którym zmarła Jeanne Paquin. W latach 1936–1946 hiszpańska projektantka Ana de Pombo, asystentka Wallisa, pozostała projektantką domów. W 1941 roku De Pombo odeszła, a jej asystent Antonio del Castillo (1908–1984) objął stanowisko głównego projektanta. W 1945 roku del Castillo opuścił Paquin, aby zostać projektantem Elizabeth Arden , a kolejno został głównym projektantem domu Lanvin . Jego następcą został Colette Massignac, któremu powierzono zadanie utrzymania domu mody Paquin w latach powojennych, kiedy to nowi projektanci, tacy jak Christian Dior otrzymywali większą sławę. W 1949 roku baskijski projektant Lou Claverie został głównym projektantem w Paquin, do 1953 roku, kiedy zastąpił go młody amerykański projektant Alan Graham. Jednak powściągliwe projekty Grahama nie ożywiły marki Paquin, paryski dom został zamknięty 1 lipca 1956 r.

My kobiety zawdzięczamy jej:

  • wprowadzenie koloru czarnego do mody, wcześniej tylko jako kolor żałobny był noszony,

  • modę na mufki i etole,

  • suknie bogato zdobione z wysokim stanem i długim trenem,

Zasady stylu Jeanne Paquin:

1.Elegancja.
2. Grecko-antyczne suknie.
3. Fryzura spięta w wysokiego koka.
4. Ozdobne toczki na głowie.
5.Ozdobne rękawiczki.

Źródła: Wikiepdia,
Zdjęcia: Wikipedia i Google,

Miłej lektury,
Anrika i szafa gra,

Opublikowane w

Ikona Mody-CHARLES FREDRICK WORTH

Charles Frederick Worth angielski projektant mody, który założył House of Worth jeden z najważniejszych domów mody z XIX i początku XX wieku. Uważany jest za ojca haute couture. Prekursor pokazów mody, zatrudniania modelek i metkowania ubrań swoim nazwiskiem. 

Urodził się 13 października 1825 roku w Lincolnshire. Jego ojciec Karol bogaty adwokat, odszedł od rodziny w 1836 r. Pozostawiając rodzinę bez żadnych środków. Dlatego Charles szybko został wysłany do pracy, bo już w wieku 11 lat zaczął pracować w drukarni. Po krótkim czasie przeprowadził się do Londynu, gdzie podjął naukę w domu towarowym Swan & Edgarw Piccadilly. Po siedmiu latach podjął pracę w Lewis & Allenby, prestiżowym butiku.

W roku 1846 Charles wyprowadził się do stolicy mody Paryża. Przyjechał tam, nie znając języka z kilkoma funtami. Na początek zatrudnił się jako asystent sprzedaży w prestiżowej firmie Gagelin-Opigez & Cie, która handlowała jedwabnymi materiałami. W tej pracy znalazł swoją miłość Marie Vernet, którą poślubił w 1851 roku.

Marie Vernet – żona Charlesa

W firmie tej po pewnym czasie zaczął szyć sukienki do ich szali. Były o proste suknie, które przyciągały uwagę profesjonalnym krawiectwem. Charles dostał pozwolenie od firmy na otworzenie nowego działu ubrań. Po tym, jak szybko zaczął zdobywać popularność, firma Gagelin odmówiła mu współpracy.

Firma, której w dużej mierze pomógł w budowaniu międzynarodowej reputacji firmy poprzez wystawę swoich prac na światowych wystawach zarówno w Paryżu, jak i innych miastach w Europie. Po odejściu z firmy poznał szwedzkiego partnera handlowego, z którym otworzył dom mody Worth i Bobergh. przy 7 rue de la Paix. Trzeba dodać, że żona Charles dużo pomogła w sprzedaży i pozyskiwaniu klientów.

Dom mody Charlesa przy 7 rue de la Paix.

Charles szybko odniósł sukces, gdy zaprojektował suknię balową dla księżniczki Metternich. Suknia dostała uznanie w oczach cesarzowej Eugenii, która chciała poznać projektanta. Na drugi dzień Charles pojawił się u cesarzowej.

Szybko jego projekty zdobyły popularność i uznanie na całym świecie, często publikowano je w najlepszych magazynach modowych. Charles zmienił sposób sprzedaży ubrań. Dotychczas to krawcowa odwiedzała klientkę w domu, Charles zmienił to, aby to klientki odwiedzały projektanta w jego atelier. Z czasem nawet klientki mogły zamawiać stroje telefonicznie. To Charles pierwszy użył modelek i modeli, aby reklamować swoje projekty dla klientów. Początkowo jego żona była modelką i została uznana za pierwszą na świecie profesjonalną modelkę.

Suknia balowa księżniczki Matternich, zaprojektowana przez Charlesa.

Charles został krawcem cesarzowej Eugènie, ale miał również innych królewskich klientów np.cesarzową Elżbietę z Austrii. Nawet amerykańscy klienci przyjeżdżali specjalnie do Paryża do Charlesa. Ponadto projektował również dla gwiazd np. Sarah Bernhardt, Lillie Langtry i Jenny Lind. Trzeba przyznać, że ceny były duże sukni projektowanych przez Charlesa. Suknia księżniczki de Metternich kosztowała 2 247 franków.

W czasie największej popularności odmienił popularną krynolinę. Chciał, aby ubrania były praktyczne i by kobietom było wygodnie podczas codziennych czynności. Zrobił bardziej wąską krynolinę, która odniosła wielki sukces. Ostatecznie zrezygnował z krynoliny z prostą linią, zwany linią księżniczki. Skrócił suknie do długości kostki, co w tamtych czasach było bardzo odważne. Kobiety jednak ze względu na wygodę szybko przekonały się do tej długości sukni.

Gdy Prusaki najechali, na Francję zamknął interes na rok, bo czas wojny utrudniał znalezienie klientów. Jego dom mody służył jako szpital wojskowy. W czasie wojny zerwał współprace z Boberghiem, który podczas wojny wrócił do Szwecji.

Synowie Charlesa poszły w ślady ojca i dołączyli do ojca, aby z nim tworzyć i odciążyć go nieco od obowiązków. Gdyż Charles miał problemy ze zdrowiem w tym częste migren. Na starsze lata więcej wypoczywał w domu Polach Elizejskich lub w swojej willi w Suresnes nieopodal Bois de Boulogne. Dzięki talentowi i ciężkiej pracy zgromadził wielki majątek, a w jego ogrodach znajdowały się egzotyczne rośliny, konie posągi i kamienie z pałacu Tuileries. Charles Frederick Worth zmarł 10 marca 1895 roku na zapalenie płuc w wieku 69 lat. Ceremonia pogrzebowa odbyła się w kościele protestanckim na Avenue de la Grande Armée. Spoczął na terenie swojej willi w Suresnes, w zgodzie z obrzędami Kościoła anglikańskiego. Jego żona Marie Vernet Worth zmarła trzy lata po śmierci męża.

To właśnie Charles stworzył haute couture. W biografii Muzeum Miasta Nowy Jork o Charlesie napisano: “Przed Wartem nie istniała idea stroju będącego rozpoznawalnym dziełem jego twórcy”. On zrobił z ubrań sztukę i jako pierwszy zaprojektował, nie to, co chce klientka, ale to, co uważał, że kobiety powinny nosić. Jako pierwszy także, umieszczał metkę ze swoim imieniem i nazwiskiem na ubraniach. Był pierwszym projektantem, który stworzył sobie logo.

W jego rodzinnym mieście Bourne, Lincolnshire w kwietniu 2006 roku otworzono jego galerię. Znajdują się w niej dokumenty, zdjęcia oraz repliki kilku sukien, uszyte przez lokalne krawcowe. Galeria znajduję się w Centrum Dziedzictwa prowadzonym przez Bourne Civic Society na South Street i jest czynna w soboty i niedziele po południu.

Prace Charlesa i jego szkice możemy oglądać w Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie. Charles sam w 1956 r.oku podarował aż 23 000 rysunków sukienek do muzeum. W Metropolitan Museum of Art również znajdziemy prace projektanta.

My kobiety zawdzięczamy mu:

  • podejście do ubrań jak do sztuki i stworzenie haute couture,

  • piękne suknie,

  • zwężenie krynoliny i skierowanie jej do tyłu sylwetki, aby zapewnić kobietom wygodę

  • skrócenie długości sukien do kostki,

  • wymyślił pokazy mody i stworzył zawód modelek, nigdy wcześniej nie prezentowano stroi na żywych modelkach,

  • metkowanie ubrań,

Zasady stylu Charlesa Fredricka Worth’a:

1. Elegancja.

2. Dostojność.

3. Kokardka u szyi.

4. Kaszkiet.

5. Futrzana peleryna.

Źródła: Wikipedia,
Zdjęcia: Wikipedia i Google,

Anrika i szafa gra,