Ikona Mody-KENNETH BATELLE

Kenneth Battelle znany wszystkim jako Mr. Kenneth.

Kenneth Battelle urodzony 19 kwietnia 1927 roku w Nowym Jorku. Był pierwszym znanym fryzjerem od lat pięćdziesiątych aż do swojej śmierci. Międzynarodową karierę zyskał dzięki dbaniu o fryzurę Jacqueline Kennedy bouffant w 1961 roku. Ponadto czesał też takie sławy jak Marilyn Monroe, Audrey Hepburn, Brooke Astor i Happy Rockefeller. W 1961 roku jako pierwszy w historii zdobył nagrodę Coty Award.

Kenneth nie pochodził z zamożnej rodziny, jego ojciec był sprzedawcą obuwia, który zostawił rodzinę. Kenneth sam w wieku 16 lat musiał utrzymywać matkę i trójkę rodzeństwa. Podejmował takie prace jak gotowanie, sprzątanie, sprzedaż piwa czy obsługa windy. W wieku 17 lat wstąpił do marynarki wojennej, kolejno zaczął studiować sztukę wyzwoloną na Uniwersytecie Syracuse przez sześć miesięcy. Po pół roku zrezygnował ze szkły, gdyż nie miał funduszy na dalszą naukę. Gdy obejrzał reklamę Wanamaker Academy of Beauty w Nowym Jorku, która oferowała absolwentom pracę w wysokości 100 dolarów tygodniowo, podjął tam studia. Przez pierwsze pół roku nauki utrzymywał się z gry na pianinie w lokalnych restauracjach. Kolejno kontynuował naukę w Marinello Academy of Beauty Culture w Syracuse. Po ukończeniu tej szkoły dostał w salonie Starlet Beauty Bar.

Kenneth przez cztery lata pracował w Starlet Beauty Bar, gdzie dopracowywał swoją odmianę klasycznego boba. Wykreował klubową odmianę tej fryzury.
W październiku 1949 roku wyjechał do Miami, aby podjąć tam pracę w hotelowym salonie. W lipcu przeniósł się do pracy na Manhattan w Nowym Jorku, gdzie pracę tam zaproponowała mu Elizabeth Arden w Lexington w Kentucky. Następnie podjął pracę u Heleny Rubinstein. U Heleny stylizował fryzury modelkom i osobą medialnym, którzy zamiast zapłaty oferowali reklamę Kennethowi w mediach i podpisy w gazetach. pracy u Heleny właśnie Kenneth poznał Jacqueline Kennedy. W 1954 roku świeżo poślubiona Jacqueline odwiedziła swojego stałego fryzjera Lawrence’a, który niestety nie miał wolnych terminów, aby ją przyjąć. Kenneth wtedy wykorzystał moment i zaoferował, że on ją przyjmie. Kennedy się zgodziła i była zachwycona efektem strzyżenia. Kenneth w przeciwieństwie do poprzedniego fryzjera Kennedy nie naciągał jej włosów na szerokich wałkach, aby je przedłużyć, lecz zrobił jej fryzurę lśniącą i przypominającą tkaninę, które idealnie odbijały światło i pomimo ruchów fryzura szybko powracała do swojej formy. Dla Kennetha ważne było, aby klientki po umyciu włosów w domu same miały łatwość w ich czesaniu. 

Po pracy u Heleny Kenneth podjął pracę w emporium kapeluszników Lilly Daché przy 56. Street. Kenneth został tam kierownikiem salonu, który był najważniejszym miejscem fryzjerstwa w Nowym Jorku. Wśród klientów, była Lucille Ball, która nazwała Kennetha Bogiem”. Kenneth uratował jej spalone włosy, nadał im naturalny kolor. Po czym tłumy klientek zapisywały się do Kennetha, aby ich włosy też były farbowane w tak naturalny sposób. W 1958 roku Couturier Norman Norell wysłał Marilyn Monroe na spotkanie z Kenneth po tym, jak skarżyła się, że nadmierne wybielanie i wypadanie włosów. Kenneth nawilżył, wygładził i odbudował włosy Marilyn Monroe i stał się jej najlepszym fryzjerem i bliskim przyjacielem, udał się z  nawet do Chicago. Wśród klientek Kennetha był również Daly Brown, redaktor naczelny Glamour, który w 1961 roku zlecił Kennethowi pisanie artykułów z poradami jak, kobiety same mogą dbać o swoje włosy. Na tamte czasy był to bardzo odważny i kontrowersyjny ruch we fryzjerstwie, inni fryzjerzy bali się, że te artykuły mogą zniszczyć ich biznes. Ponadto Kenneth był „Sekretarzem Grooming” w administracji Kennedy’ego. Dzięki temu zyskał rozpoznawalność, a jego nazwisko na okładkach magazynów modowych zapewniało większą ich sprzedaż. Jego fryzury były wizytówką wizerunku Jacqueline Kennedy, układał jej włosy tak, aby nie były, zbyt prze lakierowane i sztywne, utrwalał lakierem tylko pojedyncze kosmyki. Fryzurę Jacqueline opisano jako „wyolbrzymioną przesadę włosów małych dziewczynek” i przytoczono jako dowód na to, że Kenneth „zabił kapelusz”.

W 1962 r. Kenneth znalazł sponsora firmę Company, zajmującą się zaopatrzeniem salonów urody. Wynajął dzierżawę w wielopiętrowym budynku przy East 54th Street. W 1963 roku Kenneth opuścił Lilly Daché i otworzył własny salon. Salon nazwał po prostu Kenneth, który oficjalnie otwarto 4 marca 1963 r. Salon był bogato zdobiony kwiecistym dywanem i czerwono-żółtymi tkaninami w paisley. Na zapisy do salonu czekało się po kilka miesięcy. Oprócz usług fryzjerskich był sklep z perukami, gabinety masażu oraz manicure i pedicure, łaźnie parowe i woskowe, spa z hydromasażem i studio Pilates. Klientki do domu odwoził Mercedes, a niektóre przychodziły po prostu na lunch czy poprzeglądać czasopisma modowe i relaksując się klubową atmosferą.

W wywiadzie dla Vanity Fair w 2003 r. Kenneth powiedział, że lubił bywać na imprezach towarzyskich medialnych do czasu, gdy nie przeczytał nagłówka w połowie lat 60 w amerykańskim wydaniu New York Journal-American „Pickle Queen idzie na imprezę z fryzjerem”. Tak mocno go to zdenerwowało, że postanowił przestać uczestniczyć w spotkaniach towarzyskich ze swoimi klientami.

W 1974 roku otworzył swój drugi salon w Atlancie, którego patronowała Rosalynn Carter. Thomas Morrissey, kolorysta Kennetha w 1986 roku otworzył swój własny salon, zabrał ze sobą wielu pracowników Kennetha, a także niektórych klientów. Nawet jedną z najważniejszych Jacqueline Kennedy Onassis. Niektórzy klienci pozostali wierni Kennethowi tacy jak Grace Mirabella i Kitty D’Alessio. W dniu 16 maja 1990 roku salon Kennetha w NY został zniszczony przez pożar. Po pożarze Kennetha wyeksmitowano ze względu na klauzulę pożaru i trzęsienia ziemi, którą posiadali właściciele budynku. Kenneth na dwa lata postanowił wynająć 6 krzeseł w salonie kosmetycznym w hotelu Helmsley Palace.

W 2002 roku Kenneth zatrudnił Kevina Lee na dyrektora kreatywnego swojego salonu i aby odświeży ł salon i przyciągnął młodszą klientelę. Lee już od 1980 roku pracował u Kennetha jako fryzjer, dlatego Kenneth wiedział, że może mu zaufać. Lee podtrzymał tradycję Kennetha na oferowaniu fryzur, które klientki same w domu bez problemu będą mogły sobie odtworzyć po umyciu włosów. 


Gdy Lee zarządzał salonem Kenneth, nadal pracował w zawodzie aż do 2008 roku. Kenneth zmarł 12 maja 2013 roku w wieku 86 lat w swoim domu w Nowym Jorku. 

Zasady stylu Kenneth Battelle:

1. Elegancja.
2. Klasa.
3. Gładko zaczesane włosy.
4. Garnitury z szerokimi klapami.
5. Szerokie krawaty.

Źródła:Wikipedia,
Zdjęcia: Wikipedia i Google,

Anrika i szafa gra,

0 0 głosuj
Article Rating

Kenneth Battelle znany wszystkim jako Mr. Kenneth.

Kenneth Battelle urodzony 19 kwietnia 1927 roku w Nowym Jorku. Był pierwszym znanym fryzjerem od lat pięćdziesiątych aż do swojej śmierci. Międzynarodową karierę zyskał dzięki dbaniu o fryzurę Jacqueline Kennedy bouffant w 1961 roku. Ponadto czesał też takie sławy jak Marilyn Monroe, Audrey Hepburn, Brooke Astor i Happy Rockefeller. W 1961 roku jako pierwszy w historii zdobył nagrodę Coty Award.

Kenneth nie pochodził z zamożnej rodziny, jego ojciec był sprzedawcą obuwia, który zostawił rodzinę. Kenneth sam w wieku 16 lat musiał utrzymywać matkę i trójkę rodzeństwa. Podejmował takie prace jak gotowanie, sprzątanie, sprzedaż piwa czy obsługa windy. W wieku 17 lat wstąpił do marynarki wojennej, kolejno zaczął studiować sztukę wyzwoloną na Uniwersytecie Syracuse przez sześć miesięcy. Po pół roku zrezygnował ze szkły, gdyż nie miał funduszy na dalszą naukę. Gdy obejrzał reklamę Wanamaker Academy of Beauty w Nowym Jorku, która oferowała absolwentom pracę w wysokości 100 dolarów tygodniowo, podjął tam studia. Przez pierwsze pół roku nauki utrzymywał się z gry na pianinie w lokalnych restauracjach. Kolejno kontynuował naukę w Marinello Academy of Beauty Culture w Syracuse. Po ukończeniu tej szkoły dostał w salonie Starlet Beauty Bar.

Kenneth przez cztery lata pracował w Starlet Beauty Bar, gdzie dopracowywał swoją odmianę klasycznego boba. Wykreował klubową odmianę tej fryzury.
W październiku 1949 roku wyjechał do Miami, aby podjąć tam pracę w hotelowym salonie. W lipcu przeniósł się do pracy na Manhattan w Nowym Jorku, gdzie pracę tam zaproponowała mu Elizabeth Arden w Lexington w Kentucky. Następnie podjął pracę u Heleny Rubinstein. U Heleny stylizował fryzury modelkom i osobą medialnym, którzy zamiast zapłaty oferowali reklamę Kennethowi w mediach i podpisy w gazetach. pracy u Heleny właśnie Kenneth poznał Jacqueline Kennedy. W 1954 roku świeżo poślubiona Jacqueline odwiedziła swojego stałego fryzjera Lawrence’a, który niestety nie miał wolnych terminów, aby ją przyjąć. Kenneth wtedy wykorzystał moment i zaoferował, że on ją przyjmie. Kennedy się zgodziła i była zachwycona efektem strzyżenia. Kenneth w przeciwieństwie do poprzedniego fryzjera Kennedy nie naciągał jej włosów na szerokich wałkach, aby je przedłużyć, lecz zrobił jej fryzurę lśniącą i przypominającą tkaninę, które idealnie odbijały światło i pomimo ruchów fryzura szybko powracała do swojej formy. Dla Kennetha ważne było, aby klientki po umyciu włosów w domu same miały łatwość w ich czesaniu. 

Po pracy u Heleny Kenneth podjął pracę w emporium kapeluszników Lilly Daché przy 56. Street. Kenneth został tam kierownikiem salonu, który był najważniejszym miejscem fryzjerstwa w Nowym Jorku. Wśród klientów, była Lucille Ball, która nazwała Kennetha Bogiem”. Kenneth uratował jej spalone włosy, nadał im naturalny kolor. Po czym tłumy klientek zapisywały się do Kennetha, aby ich włosy też były farbowane w tak naturalny sposób. W 1958 roku Couturier Norman Norell wysłał Marilyn Monroe na spotkanie z Kenneth po tym, jak skarżyła się, że nadmierne wybielanie i wypadanie włosów. Kenneth nawilżył, wygładził i odbudował włosy Marilyn Monroe i stał się jej najlepszym fryzjerem i bliskim przyjacielem, udał się z  nawet do Chicago. Wśród klientek Kennetha był również Daly Brown, redaktor naczelny Glamour, który w 1961 roku zlecił Kennethowi pisanie artykułów z poradami jak, kobiety same mogą dbać o swoje włosy. Na tamte czasy był to bardzo odważny i kontrowersyjny ruch we fryzjerstwie, inni fryzjerzy bali się, że te artykuły mogą zniszczyć ich biznes. Ponadto Kenneth był „Sekretarzem Grooming” w administracji Kennedy’ego. Dzięki temu zyskał rozpoznawalność, a jego nazwisko na okładkach magazynów modowych zapewniało większą ich sprzedaż. Jego fryzury były wizytówką wizerunku Jacqueline Kennedy, układał jej włosy tak, aby nie były, zbyt prze lakierowane i sztywne, utrwalał lakierem tylko pojedyncze kosmyki. Fryzurę Jacqueline opisano jako „wyolbrzymioną przesadę włosów małych dziewczynek” i przytoczono jako dowód na to, że Kenneth „zabił kapelusz”.

W 1962 r. Kenneth znalazł sponsora firmę Company, zajmującą się zaopatrzeniem salonów urody. Wynajął dzierżawę w wielopiętrowym budynku przy East 54th Street. W 1963 roku Kenneth opuścił Lilly Daché i otworzył własny salon. Salon nazwał po prostu Kenneth, który oficjalnie otwarto 4 marca 1963 r. Salon był bogato zdobiony kwiecistym dywanem i czerwono-żółtymi tkaninami w paisley. Na zapisy do salonu czekało się po kilka miesięcy. Oprócz usług fryzjerskich był sklep z perukami, gabinety masażu oraz manicure i pedicure, łaźnie parowe i woskowe, spa z hydromasażem i studio Pilates. Klientki do domu odwoził Mercedes, a niektóre przychodziły po prostu na lunch czy poprzeglądać czasopisma modowe i relaksując się klubową atmosferą.

W wywiadzie dla Vanity Fair w 2003 r. Kenneth powiedział, że lubił bywać na imprezach towarzyskich medialnych do czasu, gdy nie przeczytał nagłówka w połowie lat 60 w amerykańskim wydaniu New York Journal-American „Pickle Queen idzie na imprezę z fryzjerem”. Tak mocno go to zdenerwowało, że postanowił przestać uczestniczyć w spotkaniach towarzyskich ze swoimi klientami.

W 1974 roku otworzył swój drugi salon w Atlancie, którego patronowała Rosalynn Carter. Thomas Morrissey, kolorysta Kennetha w 1986 roku otworzył swój własny salon, zabrał ze sobą wielu pracowników Kennetha, a także niektórych klientów. Nawet jedną z najważniejszych Jacqueline Kennedy Onassis. Niektórzy klienci pozostali wierni Kennethowi tacy jak Grace Mirabella i Kitty D’Alessio. W dniu 16 maja 1990 roku salon Kennetha w NY został zniszczony przez pożar. Po pożarze Kennetha wyeksmitowano ze względu na klauzulę pożaru i trzęsienia ziemi, którą posiadali właściciele budynku. Kenneth na dwa lata postanowił wynająć 6 krzeseł w salonie kosmetycznym w hotelu Helmsley Palace.

W 2002 roku Kenneth zatrudnił Kevina Lee na dyrektora kreatywnego swojego salonu i aby odświeży ł salon i przyciągnął młodszą klientelę. Lee już od 1980 roku pracował u Kennetha jako fryzjer, dlatego Kenneth wiedział, że może mu zaufać. Lee podtrzymał tradycję Kennetha na oferowaniu fryzur, które klientki same w domu bez problemu będą mogły sobie odtworzyć po umyciu włosów. 


Gdy Lee zarządzał salonem Kenneth, nadal pracował w zawodzie aż do 2008 roku. Kenneth zmarł 12 maja 2013 roku w wieku 86 lat w swoim domu w Nowym Jorku. 

Zasady stylu Kenneth Battelle:

1. Elegancja.
2. Klasa.
3. Gładko zaczesane włosy.
4. Garnitury z szerokimi klapami.
5. Szerokie krawaty.

Źródła:Wikipedia,
Zdjęcia: Wikipedia i Google,

Anrika i szafa gra,

0 0 głosuj
Article Rating
Subscribe
Powiadom o
guest
4 komentarzy
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments
Idealna
Idealna
4 lat temu

Piękna kobieta 🙂
http://naprawdenienazarty.pl/

Iwetta
Iwetta
4 lat temu

Uwielbiam czytać tego typu ciekawostki 🙂